Συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι

Ραδιοφωνική συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι στη Λόλα Νταϊφά στο Δεύτερο Πρόγραμμα το 1987.

"Λόλα Νταϊφά: Σας ενδιέφερε και σας ενδιαφέρει ακόμα να κάνετε συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους;

Μάνος Χατζιδάκις: Με τις συναυλίες είμαι λιγάκι.. 

   Δεν έχω βρει τον τρόπο που να διώχνω εκείνον τον κόσμο που δεν με ενδιαφέρει. 

Λ.Ν.: Δηλαδή, διαλέγετε το κοινό σας;

         Υπάρχουν φορές που περιφρονείτε τους πολλούς και θέλετε λίγους, αλλά που να βρίσκονται μ' εσάς, ας πούμε, στην ίδια συχνότητα;

Μ.Χ: Όχι, όχι, δεν περιφρονώ τους πολλούς. 

         Περιφρονώ τους άσχετους. Πρέπει να το τονίσω αυτό. 

Όταν σε μία ταινία, παλαιά συνέβαινε αυτό.., ήταν ένα σινεμά που έπαιζε διάφορες ταινίες, καουμπόϊκες και λοιπά, και ξαφνικά, παιζόταν μία ταινία του Φελίνι.

Οι θεατές αυτού του κινηματογράφου γινόντουσαν έξω φρενών.

Σφυρίζανε, λέγαν "τι σαχλαμάρες είναι αυτές". Φωνάζανε.

Δεν έφταιγε ούτε ο Φελίνι, ούτε το κοινό του σινεμά. 

Απλούστατα, ήταν κακή ιδέα να προβληθεί μια ταινία του Φελίνι σε αυτό το σινεμά.

Έτσι την έχω πάθει κι εγώ.

-Λ.Ν.: Που είναι ηδη διαμορφωμένο κοινό.

- Μ.Χ: Που είναι ήδη διαμορφωμένο κοινό. Αυτό συνέβαινε παλαιότερα.

           Όταν ήμουν εγώ νέος συνέβαινε πολύ. 

Σήμερα ο κινηματογράφος έχει αλλάξει και ως επί το πλείστον, τα έργα τέχνης έχουν και μία εμπορική επιτυχία μεγάλη και το κοινό δεν είναι άσχετο. 

Στις συναυλίες, όμως, έχει διαμορφωθεί ένα κοινό άσχετο.

Είναι αυτό που εκτονώνεται, είναι ένα είδος που έχουνε μία αγωγή οπαδών ποδοσφαίρου.

Λ.Ν. Που εκτονώνονται με τρόπους που δεν τους δέχεστε εσείς.

Μ.Χ: Εγώ δεν δέχομαι αυτό το πράγμα. Δεν έχω καμία σχέση με αυτό το κοινό.

         Δεν περιφρονώ τους πολλούς. Καθόλου.

Οι άσχετοι.

Γιατί να έχω σχέση με αυτούς;

Και γιατί να θέλω να έχω επαφή με αυτούς; 

Ούτε τους θέλω, ούτε να τους δω.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε μία άλλη εποχή, ούτε θα ξέραν τ' όνομά μου.

Και πολύ σωστά.

Λ.Ν.: Γιατί πιστεύετε ότι αυτοί έρχονται στις συναυλίες σας;

Μ.Χ: Γιατί σήμερα έχει δημιουργηθεί μία τεράστια σύγχιση.

         Ξέρουν το όνομα, πάνε να διασκεδάσουν όπως θα πηγαίνανε σε άλλες περιπτώσεις, ας πουμε, άλλων συνθετών, οι οποίοι κολακεύουν το κοινό. 

Το ίδιο λοιπόν μπορεί να συμβεί και σ' εμένα.

Επειδή λοιπόν ξέρουν το όνομα, το οποίο το ακούν συνέχεια, χωρίς να ξέρουν το περιεχόμενο του ονόματος, έρχονται, και βρίσκονται προ ενός, υποτίθεται, εγωπαθούς τύπου, ο οποίος θέλει, άκουσον-άκουσον, ησυχία.

Πού ακούστηκε αυτό, να θέλει ησυχία;.."