Tαινία ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

 

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

  https://popaganda.gr/

Γιάννη πες μας κάποια πράγματα για την προσωπική σου ιστορία, πως διασταυρώθηκαν η Γαλλία και η Ελλάδα στη ζωή σου; 

 Γεννήθηκα στη Γαλλία στις 21 Σεπτεμβρίου του 1970. Η μητέρα μου ήταν Γαλλίδα και ο πατέρας μου Έλληνας από το Ρέθυμνο. Ήταν εργάτης, σταμάτησε το σχολείο σε ηλικία 11 ετών και πήρε τα πρώτα του παπούτσια στα 13. Προέρχονταν από μια πάμφτωχη οικογένεια με οχτώ παιδιά. Στην άλλη πλευρά, η μητέρα μου κατάγονταν από μια οικογένεια καθηγητών. Η ίδια σπούδασε φιλοσοφία και εντάχθηκε στο κίνημα «Φρενέ» για την ελευθεριακή παιδαγωγική. Γνωρίστηκαν την εποχή της χούντας και έφυγαν στη Γαλλία, εκεί γεννήθηκα εγώ και μετά από λίγα χρόνια χώρισαν. Μεγάλωσα σε δύο σπίτια, όπου το ένα ήταν γεμάτο βιβλία μέχρι και στην τουαλέτα, ενώ στο άλλο δεν υπήρχε ούτε λεξικό. Νομίζω ότι ήδη από εκείνη την εποχή διαπίστωνα βιωματικά ότι οι ανισότητες δεν είναι μόνο οικονομικές αλλά και πολιτισμικές. Ο Μπουρντιέ έλεγε ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται μόνο στο ταξικό πεδίο. Διεξάγεται και στο πεδίο της γνώσης. Οπότε θεωρείς ότι οι αντιθέσεις της οικογένειας σου ήταν το πρώτο ερέθισμα για την πολιτικοποίηση σου; Σίγουρα οι ανισότητες των γονιών ήταν ερέθισμα. Ο πατέρας μου πέρασε μεγάλα διαστήματα ανεργίας κι εγώ έζησα μαζί του μέρες που μαζεύαμε μανιτάρια και χόρτα για να φάμε. Πολύ πριν διαβάσω, δηλαδή, αναλύσεις για τις ταξικές αντιθέσεις, είχα συγκροτήσει τις πρώτες μου αναπαραστάσεις. Η εκπαίδευση, επίσης, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου. Φοιτούσα σ’ ένα εξουσιαστικό σχολείο με βία και ανταγωνισμό. Πέρασα, όμως, και δύο χρόνια, όταν χώρισαν οι γονείς μου και με κρατούσε ο παππούς μου που δεν πήγαινα σχολείο κι έκανα μαθήματα σπίτι μαζί του. Στη συνέχεια γνώρισα την ελευθεριακή παιδαγωγική, πρώτα ως φοιτητής κι έπειτα ως δάσκαλος και γοητεύτηκα. Η ζωή είναι χρόνος και κίνηση. Αν το σκεφτείς είναι ακριβώς αυτά που κλέβει το εκπαιδευτικό σύστημα από τα παιδιά. Τα μαθαίνει να σιωπούν και να κάθονται. Πλέον συμμετέχω σε πρωτοβουλίες ελευθεριακής παιδαγωγικής και στη Γαλλία και στην Ελλάδα με την ομάδα «Σκασιαρχείο». Το θεωρώ πολύ σημαντικό. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο δεν αρκεί μόνο η μάχη ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος. Τα ιδεολογικά ζάρια πέφτουν πολύ νωρίς. Η απελευθέρωση των παιδιών από τη σκληρή διαδικασία πειθάρχησης είναι προϋπόθεση για ένα διαφορετικό μέλλον. Με βάση, λοιπόν, αυτά συγκρότησες μια σαφή αντιεξουσιαστική πολιτική ταυτότητα; Ναι. Μου αρέσουν πολύ τα κείμενα του Μαρξ για την ανάλυση του καπιταλισμού αλλά συμφωνώ με τον Μπακούνιν ότι πρέπει να διαλύσουμε το κράτος, γιατί η εξουσία διαφθείρει αυτούς που την κατέχουν. Από κει και πέρα με επηρέασαν οι αναλύσεις του Φουκό για την κανονικότητα, τις φυλακές και την τεχνολογία. Στη δική μας εποχή ειδικά αποκτά μεγάλη σημασία αυτό, γιατί κάθε μέρα εκχωρούμε ένα κομμάτι της ελευθερίας μας στην τεχνολογία και θέτουμε την καθημερινότητα μας σε έλεγχο. Σκέψου αν διέθετε ο Χίτλερ τόσο εξελιγμένα τεχνολογικά – εποπτικά μέσα πόσο εφιαλτική θα ήταν η πραγματικότητα; Στη Γαλλία συμμετέχω σε μια συλλογικότητα κοντά στην Τουλούζη που είναι μέλος της αναρχικής ομοσπονδίας. Είμαστε ελευθεριακοί, οικολόγοι, αντιφασίστες, φεμινιστές κι έχουμε σχέση με το γαλλικό και το καταλονικό κίνημα. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ:https://popaganda.gr/people/o-giannis-gioulountas-pistevi-oti-to-dilimma-tis-epochis-mas-ine-outopia-i-distopia-ki-epilegi-to-proto/