Όταν συνάντησα το Νίκο Τσιφόρο!.. »

 Όταν συνάντησα το Νίκο Τσιφόρο!.. »           

                         ( Χριστουγεννιάτικο Διήγημα  )

                Διασκευάζει  ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος » 

                           « Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα »

                                     Πριν ξεκινήσουμε...

Όταν ο Καζαντζάκης « συνάντησε » τον Νίτσε στην Παριζιάνικη Βιβλιοθήκη της Αγίας Γενεβιέβης ( με τη μεσολάβηση κάποιας φοιτήτριας )...δεν ήξερε τίποτα-μα τίποτα γι΄αυτόν!.. Ήταν που το μοιραίο βιβλίο του « Ζαρατούστρα »...τους γνώρισε!..

Όταν στα εφηβικά-μαθητικά μου χρόνια « συνάντησα » ( με τη μεσολάβηση του μεγάλου μου αδελφού ) το Νίκο Τσιφόρο...δεν ήξερα τίποτα-μα τίποτα γι΄αυτόν!..Ήταν που οι βδομαδιάτικες του τότε « Ρομάντζου » - « Ιστορίες που γράφει η ζωή » - με φέραν σε πρώτη γνωριμία μαζί του!..

Ήταν η αρχή... Γιατί στη συνέχεια - και μέχρι σήμερα - δε σταμάτησα να μελετώ το πληθωρικό και μοναδικό - όχι μόνο σε χιουμοριστική ευρηματικότητα έργο του - αλλά το πολύπλευρο και πολύπειρο γνωσιολογικό... που ο  καλλιτεχνικός, συγγραφικός και δημοσιογραφικός χώρος του, το  χαρακτήριζε ως το περιεχόμενο μιας « κινητής Βιβλιοθήκης! »... Μέσα από τούτο το έργο  του - καθώς οι Μεγάλες Γιορτές πλησιάζουν - επέλεξα ένα Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Τσιφόρου...( απίστευτο!..Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Τσιφόρου! )... εμφανίζοντας πως  μέσα απ΄ το κόσμο του περιθώριου και της πιάτσας ...πως μέσα απ΄την πένα « αργκώ » του λαογράφου εκείνου των κατωγείων...μπορεί να ξεχυθεί ανθρωπιά...και μπορεί να σταθούν σενάρια χαρμολύπης - σαν όπως πλάϊ σε όμοια αριστουργήματα του Τουέϊν, του Ντεκουρσέλ, του Άντερσεν και του δικού μας Παπαδιαμάντη!.. Και κάτι ακόμα να ΄πω - πριν ξεκινήσω ετούτη την « μεταποίηση » - ότι περιορίστηκα πιο πολύ στη συναισθηματική και μόνον του περιγραφόμενου γεγονότος πλευρά, αφαιρώντας διακριτά την όση υπάρχουσα χιουμοριστική του Τσιφόρου διάθεση ( και που άλλωστε, μόνον εκείνος μοναδικά μπορούσε να χειριστεί )... 

       Αυστρία - Ίνσμπρουκ ( « Η Γέφυρα πάνω στον ποταμό Ίν » ).

Κι΄είναι το Ίνσμπρουκ στη δυτ. Αυστρία η πρωτεύουσα του Τιρόλο...κι΄είναι μια πόλη των 200.000 και πάνω περίπου κατοίκων...κι΄είναι αναμέσω πανύψηλων Αλπικών κορυφών...κι΄είναι διάσημο κέντρο χειμερινού αθλητισμού - ο « παράδεισος ( είναι )  των χειμωνιάτικων σπορ »... Η πανέμορφη πόλη δομημένη και στολισμένη με ποικίλους - πότε αναγεννησιακούς ή γοτθικούς...πότε με ροκοκό και με μπαρόκ - ρυθμούς...έχει φιλοξενήσει σε διαστήματα ( ...‘64 και ...’76 ), τους χειμερινούς διάσημους Ολυμπιακούς αγώνες...

                                                Ο Πητ!..

Και κάτι όμως ακόμα...γιατί με τους αθλητές και τους θιασώτες του χειμερινού τουρισμού, τα υπερπολυτελή του ξενοδοχεία, που όλο και διοργανώνουν φαντασμαγορικές βεγγέρες και φιέστες - ειδικά τις Χριστουγεννιάτικες μέρες - είναι που έχουν φιλοξενήσει και « ινκόγκνιτο »...διάσημους ( στης Ιντερπόλ τα Κατάστιχα ) « ποντικούς των ξονοδοχείων » κι΄επιτήδειους κλέφτες!.. Όπως να πούμε ο Πήτερ, ή Πιέντρο, η σκέτο - αν θέλετε - Πητ!.. Που ΄ρθε - τι του ρθε!..- καλοντυμένος αριστοκράτης με καμπόσα δολλαριάκια στην τσέπη...και πολύ-πολύ σοβαρός...να περάσει Χριστουγεννιάτικες μέρες στο παγωμένο ετούτο τοπίο!.. Ο Πητ τακτοποιήθηκε στα καλά του, φουμάρισε τα καπνά του, ρούφηξε τα ποτά του και βάλθηκε απ΄την πανοραμική τζαμαρία να βλέπει τις κομψευάμενες νέες και νέους με τα λευκά τους χιονάτα παπλωματένια μπουφάν, ν΄ανηφορίζουν για σκι στις βουνοκορφές, ή για σαλέ και για παγοδρόμια...Γεμάτο το ξενοδοχείο με εκλεκτό - « ανώτερο » - κόσμο...κόκκινες μύτες χρωματιστές απ΄το αλκοόλ... γλώσσες γεμάτες με σύμφωνα λαρυγγάτα και ψίθυρους!.. Παραμονή Χριστουγέννων και τα παιδιά με στεφάνια του τόπου εθιμικά, βγήκαν να ‘πουνε τα κάλαντα...  να κερδίσουν φιλέματα, να μαζέψουν γλυκά καρυδάτα... ( Σε ΄μας σήμερα δίνουν λεφτά...παλιότερα όμως μας βάζαν στις τσέπες μας σύκα λιαστά, αμύγδαλα και καρύδια )...

                                    Η δωδεκάχρονη Ίγκε!..

Καθώς κόπασε ελαφρώς το ψιλόχιονο κι΄ένα χλωμό ηλιοφώς αχνοφώτιζε το τοπίο...ο Πήτερ, ή Πιέντρο - ή αν θέλετε Πητ - κομψευάμενος, φόρεσε το γούνινο το παλτό και τα γάντια του... βγαίνοντας έξω στο δρόμο, περπατώντας για λίγο, να ηρεμήσει...Οι κομπασμοί, οι κομψότητες, οι προσποιητές αβρότητες και ( προ παντός ) τα ημίφωνα και τα λαρυγγόφωνα σύμφωνα των θαμώνων του σαλονιού - ούφ! - τον είχανε πρήξει!.. Όμως τώρα, να! περπατώντας...έκοψε βήμα μ΄ αρκετή περιέργεια μια στιγμή... μόλις και προσπερνώντας πλάι σε κάδο του Δήμου - τίγκα σκουπίδια - ( αυτά που συσσωρεύονται τόνοι  καθημερνά - ας είναι ακόμα Ευρώπη, ας είναι και Ίνσμπουργκ!)... Γιατί εκεί πλαϊνά...κάποιο λιλιπούτειο κοριτσάκι έξω στο κρύο...τρεμάμενο εφημέρευε!. Τα μάτια του ήταν μπλε...κι΄είχανε μέσα τους όλης της θάλασσας και τ΄ουρανού το μπλε... Του μπλε όλη τη θλίψη!..

- Πως σε λένε;..τη ρώτησε.

- Ίγκε... του απάντησε αχνά...και ή θλιβή της φωνή - όχι! - καθόλου δεν ταίριαζε στα τρυφερά της δώδεκα χρόνια!..

Μα πώς και να γινόταν αλλιώς!.. Σ΄ατύχημα από καιρό ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει τον βίο... από κοντά κι΄η μάνα της - ίδια κι΄αυτή φευγάτη...νεκρή!.. Κι΄ήταν η Ίγκε τώρα που προστάτευε την οικογένεια με δυό μικρά αδελφάκια της, που υποφέραν μαζί στη ρημαγμένη τους ζήση!.. Να τώρα, που παραμονή τα Χριστούγεννα - έξω απ΄το Δημαρχείο - περίμενε να πάρει το επίδομα που δίναν στους φτωχούς, αστέγους και απόρους...Όμως ο κόσμος στην ουρά πολύς... πολύς κι΄ο  συνωστισμός ...κι΄η Ίγκε η δύστυχη πολύ πιο μικρή... να την σπρώχνουνε χάνοντας τη σειρά της πίσω...όλο και πάρα πίσω!..

                                     Είκοσι σελλίνια!.. 

- Πόσο είναι το επίδομα;...τη ρώτησε τώρα ο Πητ.

- Είκοσι σελλίνια κύριε...απάντησε η Ίγκε.

Έβαλε το χέρι στην τσέπη του...και της μέτρησε είκοσι σελλίνια!..

- Να! Πάρτα και πήγαινε σπίτι σου...Κοίτα!..κάνει πολύ κρύο να στέκεσαι εδώ για τόσα λίγα!.. της είπε.

Η μικρή τα πήρε...αλλά δεν το κούνησε από ΄κει...

- Μα τι κάνεις!.. της ξαναείπε.

- Θα περιμένω κύριε!..μας χρειάζονται κι΄ άλλα τόσα... κι΄άλλα πολλά...  Χρωστάμε τα ενοίκια... τα παιδιά να φάνε...να φορέσουνε κάτι, είπε η Ίγκε - και σφίγγοντας το αγανό της κασκόλ...ρίχτηκε  αθόρυβα σε κλάμα βουβό, μαζί κι΄αναφιλητό!..

- Ποιά είναι η διεύθυνσή σου;..τη ρώτησε. 

Εκείνη του είπε... κι΄ο Πήτερ για λίγο έπεσε σε συλλογισμό... Όμως για λίγο...Γιατί αμέσως μετά...σιγοσφυρίζοντας εύθυμα. χάθηκε στο πέρα του δρόμου... ξεχνώντας  την Ίγκε... Ωχ! αδερφέ!..ήρθε Χριστουγεννιάτικα στ΄Αυστριακά βουνά να γιορτάσει... .την κάθε Ίγκε θα κοιτάμε τώρα!.. Άλλωστε απόψε...δινόταν στο ξενοδοχείο του το πολυτελές ρεβεγιόν!..

                                         Το ρεβεγιόν!..

Έξω, στην γιορτινή πολιτεία του Ίνσμπουργκ, καιγόνταν βεγγαλικά!.. Σαν όπως πυγολαμπίδες, φαναράκια σειρές που κινούνταν - σμάρι ο κόσμος - προχωρούσε στην εκκλησιά... Και μέσα, στη μεγάλη τη σάλα των εκδηλώσεων...μουσική και χορός... ποτά και κεράσματα... γαρνιρισμένα εδέσματα... γκαρσόνια με φράκα και υποκλίσεις... φανταχτερές στολές...ενδύματα γιορτινά... κοσμήματα λαμπερά...και « φρου-φρού »...μυρουδιές αισθησιακές, ευωδίες κι΄αρώματα!.. Όλα εδώ φαινόντουσαν - κι΄ήταν τόσο χαρούμενα - ακόμα και ο Πητ που τα ΄πινε σε μια του γωνιά αδιάκριτη...και που κάπνιζε ηδονικά τα εισαγόμενα στην Αυστρία πολυτελή πούρα του της Αβάνας!.. Ώσπου...κάπου βαρέθηκε...μετά χαμογέλασε...και πιο μετά αποχώρησε!.. Για πού;..

                                          5.627 σελλίνια!..

Άντε τώρα να εξηγήσεις στους μισοζαλισμένους θαμώνες...πως την ώρα  κορύφωσης της « βραδιάς », κάποιος άγνωστος « αξιοπρεπέστατος » κύριος μπήκε με τα μυστήρια αντικλείδια του πάνω στα δώματά τους και τους απάλλαξε οικονομικά από χρηματικό βάρος... « ξαφρίζοντας  » όλα τα παχυλά τους βαλάντια!..άντε τώρα να εξηγήσεις!.. Αφού γέμισε τις κρυφές και τις φανερές τσέπες του ευρύχωρού του μπουφάν...γλίστρησε σαν σκιά κι΄αποχώρησε!.. Έπρεπε να βιαστεί...Το πρωϊνό τρένο των οχτώ... αναχωρούσε για το Παρίσι!.. Τα ξαφρισμένα του κέρδη...ούτε καν΄που τα μέτρησε!..Γιατί - αν θα τα μέτραγε - θα ΄βρισκε... πέντε χιλιάδες εξακόσια είκοσι επτά ( ακριβώς! ) σελλίνια...μέσα στις τσέπες του!..

                                    Ίγκε...η  ξεχασμένη!..

Σηκώθηκε πολύ πρωί...τεντώθηκε μες΄τα κουρέλια της - σε τούτα που κοιμόντουσαν και τ΄αδελφάκια της - και κίνησε ν΄ανάψει φωτιά...να ζεσταθούνε...να μαγειρέψει... Αποβραδίς είχε κάνει την προσευχούλα της στο « Χριστοπαίδι » ( τον Christkind ) - τον  Άγγελο με τα χρυσά μαλλιά - που στέλνει ( λέγαν ) δώρα των Χριστουγέννων για τα παιδάκια...να στείλει και στο φτωχικό τους κάποια - μια κάποια βοήθεια!.. Ήταν που  το βλέμμα της έπεσε...κάτω απ΄την πόρτα... Ένας μεγάααλος! άσπρος φάκελος, κειτόταν ριγμένος... Έσκυψε και τον πήρε περίεργη...τον άνοιξε!..πήρε να βάλει τις φωνές!!.Όχι από λύπη τώρα...από χαρά!...από χαρά!...και την πήραν τα κλάματα!.. Πέντε χιλιάδες εξακόσια είκοσι επτά σελλίνια ( ακριβώς! ) βρισκόντουσαν μέσα στο φάκελο!.. 5.627 σελλίνια - ακριβώς!!.. Το «  Χριστοπαίδι » ( ο Christkind ).. είχε το βράδυ, καλά κρυφακούσει!..

                                  Το τρένο φεύγει στις οχτώ!..

...ταξίδι - όχι για την Κατερίνη - αλλά για το Παρίσι. Ο Πήτερ, ή Πιέντρο, ή - σκέτο - ο Πητ...ο διάσημος « ποντικός των ξενοδοχείων » που μανιωδώς τον κυνηγάει η Ιντερπόλ...στοχάζεται και χαμογελά με τα μούτρα των « φρου-φρου » κυριών και των κυριλέ τους συζυγών της βραδυνής φιέστας του Ίνσμπρουκ... που τώρα ανακαλύπτουν τα ξαφρισμένα τους πορτοφόλια!.. ένα προς ένα...πιο ελαφριά!.. Όμως, όχι!..δεν χαμογελάει ευχαριστημένος για τούτο...αλλά να!..για ΄κείνη τη δωδεκάχρονη Ίγκε, που την εισάκουσε ο ξανθόμαλλος Christkind και που της χάρισε με τα μικρά της  αδέλφια  τα πιο ζεστά σήμερα κι΄ όμορφα  παιδικά τους Χριστούγεννα!..

Ύστερα... ένα αθώρητο δάκρυ...κύλησε απ΄τις βρύσες των δύο του ματιών!.. Κι΄αυτό...πρώτη φορά δηλαδή...Ποιός!..ο διάσημος κλέφτης...ο Πήτερ, ή Πιέντρο, ή - αν θέλετε σκέτο - ο Πητ!.. Γιατί, είναι φορές...( μα το ΄παμε απ΄την αρχή )... πως « ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! »...

Καταπίνει τώρα το τρένο, ασταμάτητα τα χιλιόμετρα...Μπροστά στο Παρίσι, λιακάδα... Πίσω στο Ίνσμπρουκ χιονίζει!.. 

       Ίνσμπρουκ : « Διηγήματα » Νίκος Τσιφόρος ( Ερμής-1984)

          Σύνοψη - διασκευή για το face book - Δ.Α. « Ελύμνιος »

Σημείωση : Ο Νίκος Τσιφόρος έβαλε το σενάριο και το θυμοσοφικό.

 Ο « Ελύμνιος » ικανό λογοτεχνικό και πολύ-πολύ θυμικό.

Φωτό : Ανθή Αποστόλου

                                 ΚΑΛΑ  ΣΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!...