«Το Δεκαήμερο» Μια συλλογή από 100 ιστορίες που αφηγούνται δέκα άτομα που απομονώνονται για να ξεφύγουν από τη Μαύρη Πανώλη στη Φλωρεντία.

Η καταστροφική θανατηφόρα ασθένεια που είναι γνωστή ως Μαύρος Θάνατος (ή Μαύρη Πανώλη ή Μαύρη Πανούκλα) εξαπλώθηκε στην Ευρώπη τα έτη 1346-53. Τα κλινικά συμπτώματα της πανώλης ήταν αποκρουστικά: μετά τη μόλυνση της βουβωνικής περιοχής από τσίμπημα ψύλλου, ο ασθενής εμφάνιζε τεράστια πρηξίματα στους βουβώνες ή στις μασχάλες. Εμφανίζονταν επίσης μαύρες κηλίδες στα χέρια και στα πόδια και ακολουθούσε διάρροια. Το θύμα πέθαινε μεταξύ της τρίτης και πέμπτης ημέρας από τη μόλυνση. Εάν η μόλυνση δε, είχε πνευμονική μορφή, είχε επέλθει δηλαδή από εισπνοή, επακολουθούσαν αιμοπτύσεις αντί πρηξιμάτων και ο θάνατος ήταν το επακόλουθο μέσα σε τρείς ημέρες. Καράβια με πληρώματα νεκρών πλανιόντουσαν στις θάλασσες.

Μια ιστορία από το Δεκαήμερο, του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ

Ο Βοκάκιος δημοσίευσε «Το Δεκαήμερο» δύο χρόνια μετά τον «Μαύρο Θανατο» (1348-1351) που αφάνισε την πόλη του, Φλωρεντία. Αντλώντας έμπνευση από την ίδια του την εμπειρία, ο Ιταλός συγγραφέας, περιγράφει την ιστορία δέκα νέων από τη Φλωρεντία, οι οποίοι αποφασίζουν να απομονωθούν από την πόλη για δύο εβδομάδες. Στη διάρκεια δέκα ημερών ο καθένας τους αφηγείται από μία ιστορία την ημέρα στους υπόλοιπους, με θέματα γύρω από την αγάπη, τον έρωτα, την ελπίδα αλλά και την κακοτυχία. Το βαθύτερο θέμα σε όλες τις ιστορίες είναι η αγωνία για την κατανόηση της αβεβαιότητας του μέλλοντος.

Αυτή την ιστορία την αφηγείται ο Panfilo.

Πώς ο χειρότερος άνθρωπος καταφέρνει να γίνει άγιος

Η ιστορία ξεκινά με τον Γάλλο έμπορο Musciatto Franzesi, ο οποίος πρέπει να φύγει από τη Γαλλία για την Ιταλία, αλλά αρνείται να το κάνει μέχρι να βρει κάποιον να εισπράξει τα χρέη που οφείλει σε κάποιους Βουργουνδούς, μια πραγματικά ύποπτη ομάδα. Ως εκ τούτου, αποφασίζει να απευθυνθεί στον Ciapelletto και να του εμπιστευτεί το έργο.

Ο Ser Cepparello, κοινώς γνωστός ως Ciapelletto, ενας κατα γενική ομολογία κακός άνθρωπος περιγράφεται ως ένας κοντός, μικρός συμβολαιογράφος από το Πράτο. Είναι επίσης πιθανώς ο πιο μοχθηρός άνθρωπος που έζησε ποτέ: όχι μόνο λέει ψέματα, απατά, δολοφονεί, παίζει τυχερά παιχνίδια και κοιμάται, αλλά υπερηφανεύεται περισσότερο για τις αμαρτίες του από ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι για την αρετή τους.

Μόλις φτάσει εκεί, σύντομα αρρωσταίνει θανάσιμα. Οι δύο Φλωρεντινοί αδελφοί που τον φιλοξενούν που είναι τοκογλύφοι του φέρνουν έναν μοναχό από ένα κοντινό μοναστήρι για να εξομόλογηθεί. Ο Ciapelletto λέει στον μοναχό ψέματα για τη ζωή του που τον κάνουν να φαίνεται πολύ αγνός, ενώ προσποιείται ότι ντρέπεται για τις μικρές αμαρτίες. Ο μοναχός τον πιστεύει απόλυτα και κανει ένα κήρυγμα για τη ζωή του μετά τον θάνατό του. Οι κάτοικοι της πόλης που ακούν το κήρυγμα πιστεύουν ότι ήταν άγιος άνθρωπος και τον λατρεύουν ως άγιο πολύ μετά τον θάνατο του Ciapelletto.

Αυτή η πρώτη ιστορία γελοιοποιεί την τότε ισχύουσα πρακτική της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της αγιοποίησης από τον λαό. Η παλαιότερη πηγή αυτής της ιστορίας βρίσκεται στο κεφάλαιο είκοσι τρία της βιογραφίας του Αγίου Σουλπίκιου Σεβήρου για τον Άγιο Μαρτίνο της Τουρ. Η βιογραφία χρονολογείται γύρω στο 400 μ.Χ.