ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, που οι Βλάχοι τα λένε Cãrtsiunu , άρχιζαν και οι ετοιμασίες. Τα σπίτια στρώνονταν με ό,τι καλύτερο διέθεταν – και τα βλάχικα σπίτια προκαλούσαν το θαυμασμό για τα υφαντά τους. Ετοίμαζαν διάφορα γλυκά, κουλουράκια, γλυκές πίτες, κανταΐφια, μπακλαβάδες και για τις ανάγκες της οικογένειας και για τα παιδιά που τραγουδούσαν τα κάλαντα. Οι φούρνοι στις γειτονιές δε σταματούσαν και ο αέρας μύριζε γλυκίσματα. Το σφάξιμο των γουρουνιών,

«Λουκουμάδες με μέλι, η ζωή να σε θέλει»

Καταιγίδα ήταν και πέρασε.

Ξεπλύθηκαν τα φύλλα από τη σκόνη και οι ψυχές από όσα τις βαραίνουν. Εδώ, όλα μπορεί να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Στην Κέρκυρα είσαι μην το ξεχνάς. Μαγεία!

Του Αη-Σπυρίδωνα

Του Αη-Σπυρίδωνα

( Με το θρυλικό « ΑΒΕΡΩΦ » )

Από την ναυτολαογραφία της Λίμνης

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Το εκκλησάκι

Το « παυσίλυπο » εκκλησάκι του Κοιμητηρίου της Λίμνης στην οδό « Αναπαύσεως » - ο Άγιος Σπυρίδων - χτίστηκε το 1928 από την Μαριγώ Χατζή, εις μνήμην του αποβιώσαντος συζύγου της - παλαιού Δημάρχου Αιγαίων - Σπυρίδωνος Χατζή το 1926, τότε που έγινε και η μεταφορά του

Η ΓΗ ΜΑΣ

Norman Lindsay.1937

 

Μία από τις εκδόσεις που εικονογράφησε ο Norman ήταν ένα βιβλίο ποίησης με τίτλο «Η Γη μας» του τότε νεαρού Αυστραλού ποιητή Κένεθ Μακένζι (1913-1955). Το «Η Γη μας» κυκλοφόρησε το 1937 σε περιορισμένη έκδοση μόνο 225 αντιτύπων. Κάθε βιβλίο ήταν αριθμημένο ξεχωριστά και υπογεγραμμένο χειρόγραφα από τους Μακένζι και Λίντσεϊ. Κάθε βιβλίο στην περιορισμένη έκδοση «Η Γη μας» περιείχε

ΟΙ ΓΚΡΙΖΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ.

ΟΙ ΓΚΡΙΖΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, οι Κένταυροι κατάγονταν από τον Ιξίονα και τη Νεφέλη.

Τον Ιξίονα κάλεσε σε τραπέζι στον Όλυμπο ο Δίας, και τον έβαλε να καθίσει δίπλα στην Ήρα. Ο Δίας παρατήρησε πως ο Ιξίονας δεν έπαιρνε τα μάτια του από την όμορφη θεά, και θέλησε να τον τιμωρήσει για την αχαριστία και το θράσος του. 

Αχ Καιρός γι' αγάπη! - Μενέλαος Λουντέμης.

Βρες νόημα

"Moon Picking" ή "Crescent Moon Gatherer" του Mark Coyle

Βρες νόημα. Ξεχώρισε τη μελαγχολία από τη θλίψη. Βγες έξω για μια βόλτα. Δεν χρειάζεται να

Οι δράκοι

Ρίλκε:

«Ίσως όλοι οι δράκοι στη ζωή μας να είναι πριγκίπισσες που περιμένουν μόνο να μας δουν να ενεργούμε, έστω και μία φορά, με ομορφιά και θάρρος. Ίσως όλα όσα μας τρομάζουν να είναι, στην βαθύτερη ουσία τους, κάτι αβοήθητο που θέλει την αγάπη μας».

 Είναι ένα διάσημο απόσπασμα από τον Αυστριακό ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε (Rainer Maria Rilke) . Προέρχεται από τις «Επιστολές σ' έναν Νέο Ποιητή» (Letters to a Young Poet), μια συλλογή δεκαέξι επιστολών γραμμένες μεταξύ 1903 και 1908 

Οσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο ο νους του γυρίζει στα παλιά σαν τ’ αλαργινό πουλάκι που ψάχνει ξανά για την πρώτη του φωλιά

Αφηγείται η κυρά-Λένη…

Παιδιά μου να ξέρετε ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο ο νους του γυρίζει στα παλιά σαν τ’ αλαργινό πουλάκι που ψάχνει ξανά για την πρώτη του φωλιά. Εκείνα τα Χριστούγεννα που έχουν χαραχτεί πολύ βαθιά στη δική μου μνήμη ήταν αυτά που έζησα σαν παιδί, και λίγο πιο μετά σα νέα, τα πρώτα χρόνια μετά το 1950. Το '50 με τον «επαναπατρισμό» γυρίσαμε ξανά στα χωριά μας. Από το '47 μας είχε διώξει κακήν κακώς ο στρατός γιατί πολλά χωριά της Ευρυτανίας ήτανε ανταρτοχώρια και το κράτος δεν ήθελε να βρίσκουν οι αντάρτες μας αποκούμπι και ψωμί από τους χωρικούς. Σκορπίσαμε, τότε, στους πέντε ανέμους, άλλοι στην Αθήνα, άλλοι στ’ Αγρίνιο, άλλοι μέσα στο Καρπενήσι και όπου βάζει ο νους. Όταν επιστρέψαμε -όχι όλοι- κοιτάγαμε να ξαναστήσουμε νοικοκυριό απ’ το τίποτα! Εμείς ήμασταν ορφανά, αφού ο πατέρας μας χάθηκε άδικα στα δίσεκτα εκείνα χρόνια και η μάνα μας η ηρωίδα άνοιξε τις φτερούγες της σαν περιστέρα και μας προστάτεψε και μας ανάστησε τίμια. Ξέρω, ξέρω, θέλετε να μάθετε κι’ άλλα για τότε, όμως τούτα θα σας τα πω άλλη φορά, σας το υπόσχομαι. Σήμερα θα σας μιλήσω για τα Χριστούγεννα και πως τα ζούσαμε

H οικογένεια ντε Γκροτ-βαν Ρόοϊ απολαμβάνει το βραδινό της γεύμα υπό το φως μιας λάμπας πετρελαίου

Ο πίνακας είναι «Οι Πατατοφάγοι» (De Aardappeleters) του Ολλανδού μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. 

 

Η Αγροικία, 1885, Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ (F83). Η αγροικία ήταν το σπίτι για δύο οικογένειες, μια εκ των οποίων ήταν η ντε Χρόοτ που ήταν το θέμα για το έργο "Οι Πατατοφάγοι" «Οι Πατατοφάγοι» Βρίσκεται στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ. Το πρωτότυπο σκίτσο με λάδι βρίσκεται στο Μουσείο Κρέλερ-Μίλερ στο Ότερλο. Επίσης, δημιούργησε λιθογραφίες της εικόνας, οι οποίες φυλάσσονται σε συλλογές, συμπεριλαμβανομένου του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Ο πίνακας θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του Βαν Γκογκ Η οικογένεια Η οικογένεια αποτελούνταν από τη μητέρα Cornelia και τα παιδιά της Hendrik, Peter και Gordina. Η αδερφή και τα δυο αδέρφια της Cornelia έμεναν επίσης στο μικρό «ημιανεξάρτητο» αγροτικό σπίτι. Ακόμα και όταν τελείωσε το καλλιτέχνημά του, συνέχισε να σκέφτεται την οικογένεια ακόμη και αφού έφυγε από τη Nuenen. «Θα με ευχαριστούσε αν έγραφες και μου έλεγες […] πώς τα πάνε οι De Groot», έγραψε στην αδελφή του Willemien (από το Παρίσι, Οκτώβριος 1887)

Επιστολή του Γ. Δροσίνη προς τον Δημήτριο Γρηγ. Βερναρδάκη,

Σαν σήμερα, στις 9 Δεκεμβρίου 1859, γεννιέται στην Αθήνα ο Γεώργιος Δροσίνης.

Παραθέτω, λοιπόν, σήμερα μία επιστολή του Γ. Δροσίνη προς τον κατά πολύ νεότερο πατέρα μου (1890-1973), Δημήτριο Γρηγ. Βερναρδάκη, την οποία και μετέγραψα από το αρχείο μου. Εδώ παραθέτω το πρωτότυπο αυτόγραφο του Δροσίνη, την ακριβή μεταγραφή του, καθώς και το εξώφυλλο του Ημερολογίου της Μεγάλης Ελλάδος του 1935 στο οποίο δημοσίευσε ο πατέρας μου το ποίημα που ακολουθεί, κατόπιν της παράκλησης του Γ. Δροσίνη!

Εδώ η ακριβής μεταγραφή:

Ἀθ. 12.4.34

Ἀγαπητὲ φίλε,

Μὲ τὰ γυρισμένα χελιδόνια

σᾶς στέλνω τὶς πασχαλινὲς εὐχές!

Μὲ τὰ γυρισμένα χελιδόνια ἄρχι-

σε καὶ τὸ Ἡμερολόγιο τοῦ 35,

Γκρίζα Φοράδα

Αν βρεθείτε στην Ουαλία κατά τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο, μπορεί να πέσετε πάνω σε ένα «άλογο-φάντασμα» καλυμμένο με κουδούνια και κορδέλες. Η Mari Lwyd (Γκρίζα Φοράδα) είναι μια γνωστή παράδοση στη Νότια Ουαλία κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Η Mari Lwyd (Γκρίζα Φοράδα) αποτελείται από ένα κρανίο αλόγου που είναι διακοσμημένο με κορδέλες και στερεωμένο σε έναν στύλο. Στο πίσω μέρος του κρανίου είναι προσαρτημένο ένα λευκό σεντόνι, το οποίο κρέμεται προς

Η Οδύσσεια 3D Animation (Ελληνικοί Υπότιτλοι)

Μεσαίωνας: Εικόνες

Καθημερινή ζωή στον Μεσαίωνα: προετοιμασία γευμάτων στην κουζίνα μιας οικογένειας άρχοντων σε ένα κάστρο του 15ου αιώνα, οι πολλοί υπηρέτες δραστηριοποιούνται, ένας από αυτούς αγγίζει ένα παγώνι, κρεμιούνται ζαμπόν, ψήνεται ένα γουρούνι στο τζάκι.
Τζόρτζιο Αλμπερτίνι

Κιουτσούκ Ορμάν

Το Κιουτσούκ Ορμάν (Küçükorman) ήταν μια προσφυγική συνοικία στην Καβάλα, που δημιουργήθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ανάμεσα στο 1922-1924, για την εγκατάσταση προσφύγων, αποτελούμενη από πρόχειρα καταλύματα και παράγκες στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής. Η ονομασία της προέρχεται από την τουρκική λέξη για το "μικρό δάσος", καθώς η περιοχή αρχικά ήταν δασώδης.Βρίσκονταν σε ύψωμα κοντά στον δρόμο προς τη Δράμα, στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής. Ήταν μια από τις πρώτες και μεγάλες προσφυγικές εγκαταστάσεις στην Καβάλα, όπου στεγάστηκαν περίπου 258 οικοδομήματα (παράγκες/καλύβες). Δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με άλλες προσφυγικές γειτονιές της πόλης, όπως η Αγία Βαρβά

Χριστουγεννιάτικα τοπία 2

Παράδεισος στη Γη Nicky Boehme

1875 Κλώντ Μονέ Χιόνι στο Αρζεντέιγ

Ladybird Artists Advent Calendar, 
Artist: Ronald Lampitt

«Χιονοθύελλα στην κοιλάδα Pennine»

Καλλιτέχνης: SR Badmin

Χριστουγεννιάτικα τοπία 1

Η κίσσα 1869 Claude Monet

Χριστούγεννα στη φάρμα by Kevin Dodds

Πολύ χιονι του John Clymer, 23 Ιανουαρίου 1954

Κάτω απο τα χιονισμένα κλαδιά του Joseph Farquharson, 1903

Χειμερινό τοπίο Caspar David Friedrich (1774–1840) The National Gallery, London

Χριστουγεννιάτικο δέντρο, Emil Czech, 1903

Landscapes Sledding, του Norman Rockwell, 1959. Λάδι σε καμβά. 14 × 14 ίντσες. Μουσείο Νόρμαν Ρόκγουελ.

Αμοιβαία βοήθεια

Σαν σήμερα 9/12/1852 γεννιέται ο Ρώσος πρίγκιπας και απ’ τους βασικούς θεωρητικούς του αναρχισμού Πιότρ Κροπότκιν.

 

Η κηδεία του Στη θεωρία της οργάνωσης, η αμοιβαία βοήθεια είναι η εθελοντική αμοιβαία ανταλλαγή πόρων και υπηρεσιών για αμοιβαίο όφελος. Τα έργα αλληλοβοήθειας είναι μια μορφή πολιτικής συμμετοχής στην οποία οι άνθρωποι αναλαμβάνουν την ευθύνη να φροντίζουν ο ένας τον άλλον και να αλλάζουν τις πολιτικές συνθήκες. Προέλευση Ο όρος «αμοιβαία βοήθεια» διαδόθηκε από τον Πιοτρ Κροπότκιν στη συλλογή δοκιμίων του Mutual Aid: A Factor of Evolution, ο οποίος υποστήριξε ότι η συνεργασία, όχι ο ανταγωνισμός, ήταν ο κινητήριος μηχανισμός πίσω από την εξέλιξη.Ο Κροπότκιν υποστήριξε ότι η αλληλοβοήθεια έχει ρεαλιστικά πλεονεκτήματα για την επιβίωση ανθρώπων και ζώων και έχει προωθηθεί μέσω της φυσικής επιλογής, και ότι η αλληλοβοήθεια είναι αναμφισβήτητα τόσο αρχαία όσο ο ανθρώπινος πολιτισμός. Αυτή η αναγνώριση του ευρέως διαδεδομένου χαρακτήρα και του ατομικού οφέλους της αμοιβαίας βοήθειας βρισκόταν σε αντίθεση με τις θεωρίες του κοινωνικού δαρβινισμού που έδιναν έμφαση στον ατομικό ανταγωνισμό και την επιβίωση του ισχυρότερου και ενάντια στις ιδέες φιλελεύθερων όπως ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, που πίστευαν ότι η συνεργασία είχε κίνητρο, από την καθολική αγάπη

Πίνακες του Carlos Schwabe.

ΑΡΙΜΑΣΠΟΙ και ΓΡΥΠΕΣ

Σοφία Δημητριαδου Κοκκίνου

Ο Ηρόδοτος διηγείται '' Πέρα από τη Σκυθία και πιο Βόρεια από τους ευγενικούς Ισσηδόνες και χαμηλότερα από τους Υπερβόρειους κατοικούν οι Αριμασποί. Εκεί στα Β. υπάρχει το περισσότερο χρυσάφι απ΄όλα τα μέρη του κόσμου."

Ηρόδοτος (4, 27,1).

ΟΙ Αριμασποί ήταν ψηλοί , ξανθοί με μακριά μαλλιά που τα έδεναν με χρυσάφι, και είχαν ένα μάτι όπως το λέει το όνομά τους, στα Σκυθικά, άριμα = ένα και σπου = μάτι.

Ο Ευστάθιος προσπαθεί με λογικό τρόπο να εξηγήσει τη μονοφθαλμία τους, συσχετίζοντάς την με την εξάσκηση στην τοξοβολία, καθώς αναγκάζονταν να κλείνουν το ένα μάτι για να στοχεύουν.

Οι Αριμασποί ήταν σε συνεχή πόλεμο με τους Γρύπες ....

Οι Γρύπες (γρυψ) ήταν οι χρυσοφύλακες που φύλαγαν τις τεράστιες ποσότητες του χρυσού που υπήρχε στη χώρα τους. Είχαν σώμα λιονταριού και κεφάλι και φτερά αετού, και τρέφονταν με

Γύρω γύρω Χριστούγεννα

Λένε πως τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Μα όλο και πιο συχνά βλέπω τελευταία εκείνους που μεγάλωσαν πολύ να στέκονται μπροστά στις βιτρίνες με τα χιονισμένα τζάμια και τα κίτρινα φωτάκια. Παιδιά και εγγόνια τούς καλούν, τους προσκαλούν. Βλέποντας δύο ηλικιωμένες κύριες να κοιτούν με θαυμασμό και μάτια ορθάνοιχτα τη χριστουγεννιάτικη βιτρίνα μεγάλου

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

                                        ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Gustave Doré (1832-1883)ΜΟΥΣΕΙΟ ΟΡΣΕ

Η «Αννούλα του χιονιά»

“Αχ Αννούλα του χιονιά”, έγραψε το Σαράντης Αλιβιζάτος το 1984 και από τότε το μελαγχολικό τραγούδι έγινε ύμνος για κάθε εορτάζουσα στις 9 Δεκεμβρίου. ...  

 Η «Αννούλα του χιονιά» είναι υπαρκτό πρόσωπο; Σαράντης Αλιβιζάτος: Ναι. Μάλιστα, δεν το ξέρει ότι το

έγραψα για εκείνη, ίσως το μάθει τώρα, μέσα από εδώ. Είναι ένα κορίτσι που με εντυπωσίασε και τη γνώρισα όταν ξεκίνησα τις θρησκευτικές μου αναζητήσεις. Πιστεύω πολύ στον Θεό. Κάποια στιγμή είχα βρεθεί στους Ιεχωβάδες (να δω πως είναι) με κάποια Άννα. Στο δίσκο “Ξημερώνει” (1980), η Χαρούλα τραγούδησε το “Δεν Είδες” σε στίχους δικούς μου. Αυτό είχε δημοσιευθεί στα Επίκαιρα ως ποίημα. Εκείνη την εποχή η Άννα... έγραφε κι αυτή ποιήματα κι είχε αντιγράψει από τα Επίκαιρα το δικό μου… το “Δεν είδες τα δάκρυά μου…”. Της λέω: “Αυτό πού το βρήκες;”. Και μου λέει: “Εγώ το έγραψα!”. Εκείνη την ώρα σοκαρίστηκα με το ψέμα της, αλλά είδα πόσο το αγαπούσε και σιώπησα. Μετά έφυγα από τους Ιεχωβάδες και από την Αννούλα… Κι έτσι βγήκε το “Αχ Αννούλα του χιονιά, δεν θα είμαι πια μαζί σου“. Έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε με την Άννα». Πρόκειται για το τραγούδι με το οποίο ταυτίστηκε

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ ( 3 )

( Κάθε Μνημείο κι΄από μια ιστορία )

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Προλογικά...

Ένα μικρό έντεχνο οδοιπορικό στα Δημόσια Μνημεία της Πρωτευούσης του Δήμου μας Λίμνης, με συνοπτικά στοιχεία του κάθε Μνημείου...με συνοπτικά « στοιχεία ταυτότητος » του κάθε καλλιτέχνη...κι΄από μια ιστορία που διαφορότροπα κάθε φορά, συνδέεται με το καλλιτέχνημα, ή το Μνημείο...

« Σε κλαίει λαός! Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι / στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι...ώ παλικάρι!..» - Κωστής Παλαμάς.

Παύλος Μελάς : Κι΄ήταν ο προδρομικός ήρωας ( αδελφός της « Ροβιάτισσας » συμπατριώτισσάς

Μυρτιά – δάφνη – σχίνος

ΜΑΝΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

Στον ελληνικό πολιτισμικό ορίζοντα, πριν ακόμη το νεοσύστατο κράτος του Όθωνα εισαγάγει τις δικές του «εθιμικές κανονικότητες», ο εορταστικός χρόνος του Δεκεμβρίου δεν είχε ως κεντρικό άξονα το έλατο αλλά ένα άλλο, οργανικά εντοπισμένο, βαθιά ριζωμένο τρίπτυχο πρασίνου: τη μυρτιά, τη δάφνη και τον σχίνο.

Τρία φυτά που δεν λειτουργούσαν ποτέ ως απλή διακόσμηση, αποτελούσαν συστήματα αρχαίων συμβολισμών, πλέγματα νοημάτων που συνέδεαν τον άνθρωπο με τη γη του, τη γη με την ελπίδα, την ελπίδα με το φως της Γέννησης.

Η τοποθέτησή τους στα ανώφλια των σπιτιών δεν ήταν «συνήθεια». Ήταν μια τελετουργική

Τα Χριστούγεννα

Το χωριό μας ήταν μικρό. Όλοι, λίγο-πολύ, είχαμε κάποια συγγένεια μεταξύ μας. Ακόμα και ο δάσκαλος, που ήρθε από μακρυά, προσφυγόπουλο ήταν κι αυτός, αλλά μετά από δυο χρόνια παντρεύτηκε μια κοπέλα απ' το χωριό μας και ρίζωσε...

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 οι δυσκολίες πολλές, όμως έρχονταν οι γιορτές που άλλαζαν την όψη του χωριού και ομόρφαιναν τη ζωή μας. Και όταν περνούσε μια γιορτή, ζούσαμε για την επόμενη! Αντιμετωπίζαμε τις δυσκολίες της ζωής, με την αναμονή της επόμενης γιορτής! Η προσδοκία της χαράς βάλσαμο είναι στις δυσκολίες.

Η ΓΑΤΑ ΤΟΥ YULE

Ο όρος ‘παραμύθι’ δεν σηματοδοτούσε πάντα είδος λογοτεχνίας κατάλληλο αποκλειστικά για παιδιά. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένας πρόσφατος διακανονισμός, που προέκυψε από την ικανότητα της αλληγορικής φύσης του παραμυθιού να περνάει

ηθικά διδάγματα. Εντούτοις, η ιστορία του παραμυθιού ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων ως τρόπος διασκέδασης, με στοιχεία σάτιρας – πολλές φορές πρόστυχου περιεχομένου –, τραγωδίας ή ακόμα και τρόμου. Τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων διασκευών είναι ότι έχουν στερεότυπη αρχή («μια φορά κι έναν καιρό»), χαρούμενο τέλος, και συχνές συναισθηματικές

περιγραφές, που εμπλουτίζουν και φορτίζουν τη διήγηση1.

Λυτρωμένες Ψυχές και Αλληγορικές Μορφές

Λυτρωμένες Ψυχές και Αλληγορικές Μορφές, μελέτη για την τοιχογραφία της Τελικής Κρίσης στον τρούλο του Ντουόμο, Φλωρεντία

VOCAL ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Μουσικη, Τέχνη & Συμπερίληψη στην Χριστουγεννιάτικη μας γιορτή με Κάλαντα από την Κλωστή Λαλιά και τραγούδια με τις Vocalocas , τους μαθητές του Υπαρχω και Ζω & του The Vocal Lab.

Στηρίζουμε έμπρακτα το συμπεριληπτικό καφενείο, το σπίτι πολύωρης απασχόλησης για παιδιά με αυτισμό και αναπηρία.

Η Κλωστή Λαλιά: πολυφωνικά κάλαντα του Δωδεκαημέρου της Ελλάδας και του κόσμου. Χριστουγεννιάτικα τραγούδια που αναδύθηκαν από το συλλογικό ασυνείδητο και φέρουν τον απόηχο της αρχαίας δοξασίας.

Vocalocas:

Ένα ανατρεπτικό φωνητικό σύνολο Υπέροχων Γυναικών που θα μοιράσει Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και χαμόγελα με τα τραγούδια και το κέφι τους.

Φωνητικό σύνολο Υπάρχω και ζώ:

Το νεοσύστατο φωνητικό σύνολο του Υπάρχω και ζώ με τις γλυκές μελωδίες των παιδιών, θα δώσει ζεστασιά και αγάπη .

Μαθητές του Vocal lab έρχονται με γνωστές χριστουγεννιάτικες μελωδίες να προσφέρουν χαρά

Στον χωρο θα λειτουργήσει μπαζαρ ανακυκλώσιμης και χειροποίητης τέχνης από νωρίς (17.00) από τον Σύλλογο "Αλυσίδα προσφοράς".

https://www.facebook.com/AlisidaProsforas

Ωρα έναρξης: 19.00

Δίνουμε το παρόν και την ενέργεια μας σε αξιόλογες προσπάθειες με στόχο την προσφορά και τον πολιτισμό.

Μην το χάσετε