Ζεστές Χριστουγεννιάτικες στιγμές μιας άλλης εποχής, δίπλα στο τζάκι!

του Λουη Σερεμετη

https://krokeai.gr/

Όταν είμαστε παιδιά, οι μέρες των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς ήταν μια περίοδος κατάνυξης λόγω της Χριστιανικής παράδοσης, και ιδιαίτερης μαγείας εξ αυτίας του χειμωνιάτικου κλειστού καιρού και των διακοπών του σχολείου! Κάναμε τον σταυρό μας να χιονίσει, αλλά ακούγαμε και τους μεγάλους

: «Του Δεκέμβρη η μέρα, Καλημέρα, Καλησπέρα»

Mηχανισμός Αντικυθήρων.Εύη Σαραντέα

Κείμενο για την γιορτή έναρξης της τετραετίας του Φιλολογικού Τμήματος του Λυκείου των Ελληνίδων, που αναφέρεται στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων και τον ζωγραφικό πίνακα της Ε. Σ., με σύχρονη προβολή εικόνων σε power point (Χαλκίδα, 2-12-2025).Εύη Σαραντέα……………………(1)Λίγα λόγια για το πως βρέθηκε ο περίφημος αρχαίος Μηχανισμός.(Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, να μην διαβάζετε τα κείμενα στην οθόνη, επειδή έχω προφορικά έχω προσθέσει επί πλέον πληροφορίες εκτός από αυτές που προβάλλονται).Το 1900, πριν από 125 χρόνια δηλαδή, ένα καΪκι με σφουγγαράδες από την Σύμη, έπεσε σε φουρτούνα, στη θάλασσα των Αντικυθήρων. Φοβήθηκαν να συνεχίσουν το ταξίδι. Όταν κόπασε η καταιγίδα, βούτηξαν στα νερά της περιοχής για σφουγγάρια, με σκάφανδρα. Και τότε, στα 60 μ. βάθος, είδαν κατάπληκτοι σπασμένα μέλη από αγάλματα. Στην αρχή, τα πήραν για ανθρώπους

«Γέννηση με τον Άγιο Φραγκίσκο και τον Άγιο Λαυρέντιο» του Καραβάτζιο.

Ο πίνακας του Καραβάτζιο, «Γέννηση με τον Άγιο Φραγκίσκο και τον Άγιο Λαυρέντιο», που ζωγραφίστηκε το 1600, τυχαίνει να είναι επίσης ένα από τα μεγάλα μυστήρια της ιστορίας της τέχνης. Κλάπηκε από το Παλέρμο, το Ορατόριο του Αγίου Λαυρεντίου στην Ιταλία, το 1969. Ο πίνακας απεικονίζει όχι μόνο τον Χριστό βρέφος, αλλά και τους αγίους Λαυρέντιο και Φραγκίσκο της Ασίζης. Η κλοπή αυτού του χριστουγεννιάτικου πίνακα θεωρείται ένα από τα κορυφαία εγκλήματα τέχνης στην ιστορία από το FBI.

..«O Eγωιστής Γίγαντας» του Όσκαρ Ουάιλντ

  Κάθε απόγευμα, φεύγοντας απ’ το σχολείο, τα παιδιά το ‘χαν συνήθεια να παίζουν στον κήπο του γίγαντα. Ήταν ένας πελώριος, μαγευτικός κήπος, μ’ απαλή πράσινη χλόη και χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια όμοια μ’ αστέρια κι ακόμα, εδώ κι εκεί, δώδεκα ροδα-κινιές φορτωμένες ρόδινα κι ολόλευκα ντελικάτα ανθάκια απ’ της άνοιξης τ’ άγγιγμα, που το φθινόπωρο βάραιναν απ’ τα πολύχυμα φρούτα.

Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και κελαηδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι για να τ’ ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα εί-μαστε εδώ!» έλεγαν αναμετάξυ τους.Κάποια μέρα ο γίγαντας γύρισε. Εφτά ολάκερα χρόνια ήταν σ’ επίσκεψη, στο φίλο του το δράκο της Κόρνις, κι όταν τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος είχε τελειώσει ό,τι είχε να πει -αφού δεν είχε και πολλά να συζητήσει- αποφάσισε το γυρισμό στο κάστρο. Την ώρα που ‘φτασε, αντίκρισε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι δουλειά έχετε εδώ;» φώναξε μ’ οργή, και τα παιδιά το ‘βαλαν στα πόδια τρομαγμένα. «0 κήπος είναι μοναχά δικός μου», είπε ο γίγαντας. «Όλοι μπορούν να το καταλάβουν, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ, έξω από μένα». Κι έτσι, έχτισε έναν πελώριο τοίχο ολόγυρα

Ο θάνατος του Όσκαρ Ουάιλντ.

125 χρόνια πριν, στις 30 Νοεμβρίου 1900 πέθανε στο Παρίσι, στο H ôtel d’Alsace, σε ηλικία 46 ετών. Πέθανε στις δύο παρά δέκα το απόγευμα με τους φίλους του Reggie Turner και Robbie Ross να παρευρίσκονται.

Υπάρχουν αναλυτικές αναφορές των περιστάσεων στο «The Complete Letters of Oscar Wilde» που επιμελήθηκαν οι Merlin Holland και Rupert Hart-Davis και «Oscar» του Matthew Sturgis. Υπάρχουν μάλλον πιο εντυπωσιακές αναφορές σε πολλά άλλα βιβλία και αλλού.

Όπως γράφει ο Merlin Holland στο νέο του βιβλίο «Μετά το Όσκαρ:» «Ήταν μόνο η αρχή μιας πολύ αξιοσημείωτης

Ο Προμηθέας - αφήγηση μύθου

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ [...] Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πίσω δε σας το παίρνει πια κανείς το φως! Κανείς! Δικό σας είναι!... Ώχου! Τον τρόμο βλέπω μες στα μάτια σας!... Όχι!... Γιατί;... Το πήρατε το φως! Μέσα σας είναι! Ο Δίας αδιάφορος για σας και πριν και πάντα! Θα το χαρείτε εσείς το φως! Να το χαρείτε! Πρέπει! Για μένα θα ’ναι ο Κεραυνός! Ακούγονται βροντές βαριές, βοή μεγάλη. Η ΘΕΤΙΣ πάει κι έρχεται ανήσυχη, λέει: Ακούς;... ακούς;... Μια θλίψη, ένας καημός με πνίγουνε κατάστηθα. Τί το ’θελες, τί την ήθελες τη φωτιά στα χέρια των ανθρώπων; Τί τ’ άναψες το φως στα μάτια των θνητών; Δεν έπρεπε!... Δεν έκανε!... Είναι των θεών η φωτιά! Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ξεσπάει: Ω μάνα, σώπα! Κάνε πέρα! Τί λόγια λες! Ξέρω σωστό πως ήτανε, να δώσω τη φωτιά!

Τα φαντάσματα του Castel Sant’Elmo, ιστορία και θρύλος

Σύμφωνα με τον θρύλο, έχει μάθει ότι τα φαντάσματα είναι συνήθως δημοφιλή σε μέρη που είχαν ιστορικό σκληρών δολοφονιών: όπως η περίπτωση του Castel Sant’Elmo.

Το Castel San’Elmo είναι ίσως ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη στη Νάπολη. Οπότε δεν είναι είδηση εάν σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση είναι στοιχειωμένος από πολλά φαντάσματα.

«Το Δεκαήμερο» Μια συλλογή από 100 ιστορίες που αφηγούνται δέκα άτομα που απομονώνονται για να ξεφύγουν από τη Μαύρη Πανώλη στη Φλωρεντία.

Η καταστροφική θανατηφόρα ασθένεια που είναι γνωστή ως Μαύρος Θάνατος (ή Μαύρη Πανώλη ή Μαύρη Πανούκλα) εξαπλώθηκε στην Ευρώπη τα έτη 1346-53. Τα κλινικά συμπτώματα της πανώλης ήταν αποκρουστικά: μετά τη μόλυνση της βουβωνικής περιοχής από τσίμπημα ψύλλου, ο ασθενής εμφάνιζε τεράστια πρηξίματα στους βουβώνες ή στις μασχάλες. Εμφανίζονταν επίσης μαύρες κηλίδες στα χέρια και στα πόδια και ακολουθούσε διάρροια. Το θύμα πέθαινε μεταξύ της τρίτης και πέμπτης ημέρας από τη μόλυνση. Εάν η μόλυνση δε, είχε πνευμονική μορφή, είχε επέλθει δηλαδή από εισπνοή, επακολουθούσαν αιμοπτύσεις αντί πρηξιμάτων και ο θάνατος ήταν το επακόλουθο μέσα σε τρείς ημέρες. Καράβια με πληρώματα νεκρών πλανιόντουσαν στις θάλασσες.

ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΝΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…

Φωτιά λέει η γνωστή παροιμία αλλά χωρίς να τρίψει κάποιος άνθρωπος ένα σπίρτο ή να πατήσει τον αναπτήρα, δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβει καπνός από την καμινάδα, πράγμα που αυτομάτως σημαίνει πως αυτό το σπίτι κατοικείται ακόμη...

... Ανέκαθεν έτσι είχαν τα πράγματα με τον καπνό στα χωριά και την ύπαιθρο και κανένας δεν

Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ

Ο Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ (βαπτίστηκε στις 6 Απριλίου 1849 - 10 Φεβρουαρίου 1917) ήταν Άγγλος
ζωγράφος, γνωστός για την αρχική του ακαδημαϊκή τεχνοτροπία και την υιοθέτηση στη συνέχεια του στυλ και της θεματολογίας της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας. Οι πίνακές του είναι γνωστοί για τις απεικονίσεις γυναικών τόσο από την αρχαία ελληνική μυθολογία όσο και από τον θρύλο του Αρθούρου. Ένα υψηλό ποσοστό απεικονίζει μια νεαρή και όμορφη γυναίκα με ιστορική ενδυμασία και σκηνικό, αν και υπάρχουν κάποιες προσπάθειες στην οριενταλιστική ζωγραφική και την ηθογραφία, που εξακολουθούν να παρουσιάζουν κυρίως γυναίκες.

Γεννημένος στη Ρώμη από Άγγλους γονείς που ήταν και οι δύο ζωγράφοι, ο Γουότερχαουζ αργότερα μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου εγγράφηκε στη Βασιλική Ακαδημία Σχολών Καλών Τεχνών. Σύντομα άρχισε να εκθέτει στις ετήσιες καλοκαιρινές εκθέσεις τους, εστιάζοντας στη δημιουργία μεγάλων έργων σε καμβά που απεικονίζουν σκηνές από την καθημερινή ζωή και τη μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας. Πολλοί από τους πίνακές του βασίζονται σε συγγραφείς όπως ο Όμηρος, ο Οβίδιος, ο Σαίξπηρ, ο Τέννυσον ή ο Κιτς.

Το έργο του Γουότερχαουζ εκτίθεται σε πολλά μεγάλα μουσεία τέχνης και γκαλερί, και η Βασιλική Ακαδημία Τέχνης οργάνωσε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του το 2009.

ΚΙΡΚΗ

“Τα μάτια της Κίρκης”.

Ήταν στο δώμα. Κάτω, η θάλασσα κοιμότανε,
λευκή στο φεγγαρόφωτο και στους ατμούς,

Μπέρτραμ ΜΑΚΕΝΑΛ Κίρκη 1893

μια νιότη όπως ο θάνατος αιώνια.
Εκεί, με τα μεγάλα μάτια της κλειστά
πεισματικά, θαρρείς για να κρατήσει
φυλακισμένο το όνειρο,
η Κίρκη με περίμενε. Κορμί ντυμένο
μόνο με την αρμύρα του νερού,
της γης την άχνη, του καιρού το ρίγος,
παιδική σάρκα σφριγηλή, αφημένη στο άγνωστο.
Το πόσο περπατήσαμε ο ένας του άλλου
τη μοναξιά, διαβαίνει η πίκρα και το παίρνει.
Κι ο Έρωτας έχει πάντα ένα σκυμμένο πρόσωπο
όταν κοιτάει στη χώρα της ανάμνησης,
ψάχνοντας για μια κίνηση, για μια γραμμή,
για έναν ίσκιο πνιγμένο, για ένα θρόισμα,
ζώντας ξανά το μυστικό κύμα, ανεβαίνοντας
την ερημιά.
Μα ωστόσο, η Κίρκη
ήταν εκεί, ταξιδεμένη απ’ τις αγρύπνιες μου
χρόνια και χρόνια, ήταν εκεί και με περίμενε,
παιδική σάρκα, οδυνηρά μεγαλωμένη
στου αγνώστου το καρτέρεμα.
Σκύβοντας, ήπια,
πρώτα, νερό απ’ τα χείλη της. Το καλοκαίρι
τραγουδούσε βαθιά μέσα στις φλέβες
το κομμένο τραγούδι του. Περιπλανήθηκα
ώρα πολλή στη σκοτεινή της γη, κοιτώντας
παράφορα τα κλεισμένα ματόφυλλα, κρούοντας τις πύλες
του μέσα κόσμου της, μιλώντας
τα λόγια που είναι σαν φτερά.
Μα η Κίρκη,
με το κορμί αφημένο στην πρωτόγνωρη αίσθηση,
με την πηγή της ανοιχτή στη βαριά δίψα μου,
κρατούσε πάντα στα θαυμάσια βύθη κάποιον ουρανό
φυλακισμένο, κι ένα φως που τρέμιζε άχραντο
στα απροσπέλαστα δάση. Μοναχή σα να ταξίδευε
με το ζεστό πουλί της αναπνιάς, ξένη κι ολόδική μου.
Είναι μακριά
τώρα το καλοκαιρινό νησί, η χαρά που πέτρωσε,
είναι μακριά και το κορμί της Κίρκης, η γιορτή
του πάθους πάνω από τη θάλασσα, κοντά
στην αιώνια νιότη.
Και στις μεγάλες κάμαρες γυρίζουν
τώρα τα μάτια της ολάνοιχτα, ξεκομμένα απ’ το σώμα.
Ανάβουνε μικρές φωτιές μέσα στα χέρια μου,
παίζουνε πίσω απ’ τα παραπετάσματα,
τυραννούνε τις νύχτες μου, απρόσιτα άστρα.
Ανατέλλουν στη ρέμβη μου, βασιλεύουν στα δάκρυά μου,
μοίρα από φως και σκοτάδι, πικρή και ανεξήγητη,
σαν τη μοίρα της ποίησης,
που αγρυπνάει
στην ψυχή μου“.




➖Γιώργος Γεραλής.

Circe offering the Cup to Odysseus. JW Waterhouse

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου
μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου

Μάγισσα Κίρκη πού με πας
σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ

Παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου
έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου
σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου

Μάγισσα Κίρκη πού με πας
σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ

Οικολογία και παιδική λογοτεχνία: μια περίπτωση πρόσληψης

Μπάμπης Δερμιτζάκης

Οικολογία και παιδική λογοτεχνία: μια περίπτωση πρόσληψης

Εισήγηση σε συνέδριο του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα «Ψυχοπαιδαγωγική της Προσχολικής Ηλικίας», Ρέθυμνο,18-20 Οκτωβρίου 2001. Δημοσιεύτηκε στα «Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου», Τόμος Β΄, Έκδοση Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής

Ο χορός της βροχής»

Τα Οικολογικά παραμύθια και διηγήματα που περιέχονται στο βιβλίο «Ο χορός της βροχής» του Μπάμπη Δερμιτζάκη, είναι μια πολύ καλή πρόταση για την παιδική ηλικία, με ενημερωτική, μορφωτική,

Στρατής Μυριβήλης, Τα παγανά

“Σαν απόμεινε μόνος και ξεμάκρυνε ο θόρυβος και τα γέλια της συντροφιάς, ένιωσε με ευχαρίστηση τη σιωπή της νυχτωμένης Αθήνας να τον τυλίγει με την ησυχία της. Από τα φοιτητικά του χρόνια του άρεσε να περπατά τις μικρές ώρες μέσα στα έρημα σοκάκια, ν’ ακούει τα βήματά του ένα – ένα. Έβλεπε δεξά – ζερβά σε παράταξη τα σπίτια να σωπαίνουν τυλιγμένα στον

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Στην ελληνική μυθολογία, η μουσική θεωρούνταν θεϊκό δώρο από τους θεούς και ήταν κεντρική για τη ζωή, τις τέχνες και τις θρησκευτικές τελετές. Η ίδια η λέξη «μουσική» προέρχεται από τις Μούσες, εννέα θεές που ενέπνευσαν την καλλιτεχνική δημιουργία. Ο Απόλλωνας ήταν ο κύριος θεός της μουσικής, ενώ άλλες θεότητες, όπως ο Ερμής και ο Παν, πιστώθηκαν με την εφεύρεση οργάνων όπως η λύρα και οι

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ

 Κάθε Μνημείο κι΄από μια Ιστορία )

                  Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

                                    Ξεκίνημα με την Τέχνη :

« Αντίσταση στο πεπρωμένο! »... κι΄αυτό - όχι δεν είναι δικό μου - το έγραψε για την Τέχνη πριν κάμποσα χρόνια ο Γάλλος συγγραφέας Αντρέ Μαλρώ και το επιβεβαίωσε ως δύναμη - πάλι πριν λίγα χρόνια - ο μακαρίτης διανοούμενος των Κατουνίων Φίλιππος Σέραρντ...όταν συνέστησε την αντίσταση της νέας γενιάς στις πολλαπλές προκλήσεις των καιρών, με την « δύναμη της Τέχνης! »...

                           « Γνωρίστε την πόλη σας »...

Αγαπητοί αναγνώστες, το στριφογύριζα στο νου μου - πάει πολύς καιρός - απ΄όταν έβαζα στους νεαρούληδες μαθητές να διαγωνιστούν με ανιχνευτικά τρικ πάνω στο « Κυνήγι του Θησαυρού » και να «

Willow Pattern

Το Willow Pattern είναι ένα δημοφιλές σχέδιο σε κεραμικά είδη, γνωστό κυρίως για την αγγλική εκδοχή του, η οποία αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Ονομάστηκε έτσι από ένα δέντρο ιτιάς (willow) που είναι κεντρικό στοιχείο του. Η ιστορία του σχεδίου απεικονίζει μια θλιβερή ιστορία αγάπης και περιλαμβάνει στοιχεία όπως μία γέφυρα, μία παγόδα, τρεις χαρακτήρες και δύο πουλιά. Το σχέδιο έγινε εξαιρετικά δημοφιλές και παράγεται σε πολλές παραλλαγές μέχρι σήμερα «Ο θρύλος λέει ότι στην αρχαία Κίνα, υπήρχε ένας πλούσιος μανδαρίνος που είχε μια κόρη ονόματι Κουνγκ-σε. Ερωτεύτηκε τον ταπεινό λογιστή του πατέρα της, τον Τσανγκ, κάτι που εξόργισε τον πατέρα της. Για να τους κρατήσει χωριστά, έδιωξε την Τσανγκ και της υποσχέθηκε να της βρει ένα πιο κατάλληλο ταίρι. Αλλά ο Κουνγκ-σε και η Τσανγκ ήταν αποφασισμένοι να είναι μαζί και έφυγαν. Έζησαν ευτυχισμένοι σε ένα μακρινό νησί μέχρι που ο πατέρας της Κουνγκ-σε το έμαθε και έστειλε έναν στρατό για να την φέρει πίσω. Σε μια τραγική τροπή των γεγονότων, ο Κουνγκ-σε και η Τσανγκ πέθαναν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου αντί να χωριστούν ξανά.» Η Πραγματική Ιστορία Στα τέλη του 18ου αιώνα, η Αγγλία γνώρισε μια άνθηση στην κεραμική βιομηχανία, τροφοδοτούμενη από τις νέες εξελίξεις στην τεχνολογία και τα υλικά. Το Στάφορντσιρ, ειδικότερα, αναδείχθηκε σε κέντρο παραγωγής κεραμικών, με δεκάδες εργοστάσια και στούντιο που κατασκεύαζαν τα πάντα, από πήλινα σκεύη μέχρι πορσελάνη. Ένα από τα πιο δημοφιλή στυλ κεραμικών εκείνη την εποχή ήταν τα μπλε και άσπρα μεταφορικά, τα οποία παρουσίαζαν περίπλοκα σχέδια τυπωμένα σε κεραμικά κομμάτια χρησιμοποιώντας χαραγμένες χάλκινες πλάκες. Αυτά τα σχέδια συχνά απεικόνιζαν σκηνές από τη φύση, τη μυθολογία ή ιστορικά γεγονότα και ήταν ιδιαίτερα περιζήτητα από συλλέκτες και καταναλωτές. Το Σχεδίο Ιτιάς ήταν ένα από τα πολλά σχέδια που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά γρήγορα έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή και διαχρονικά. Παράχθηκε για πρώτη φορά από αρκετές αγγλικές εταιρείες κεραμικών στις αρχές του 19ου αιώνα, με πιο αξιοσημείωτη την Spode. Το σχέδιο τυπώθηκε σε όλα, από τσαγιέρες και πιάτα μέχρι πλακάκια και γλάστρες, και έγινε βασικό στοιχείο των νοικοκυριών της μεσαίας τάξης σε όλη την Αγγλία.Η δημοτικότητα του μοτίβου ιτιάς οφειλόταν εν μέρει στον ελκυστικό και εύκολα αναγνωρίσιμο σχεδιασμό του, αλλά τροφοδοτήθηκε επίσης από τις προσπάθειες μάρκετινγκ των εταιρειών κεραμικής που το παρήγαγαν. Προκειμένου να κάνουν το σχέδιο πιο ελκυστικό για τους καταναλωτές, αυτές οι εταιρείες άρχισαν να προωθούν μια ρομαντική και εξωτική ιστορία που συνέδεε το μοτίβο ιτιάς με την Κίνα και την κινεζική μυθολογία.

Κόβε πριονάκι μου κι η ώρα πλησιάζει!!!

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

 

Σαπφὼ

Έργο του Τσαρλς Μενγκίν (1853–1933) που αναπαριστά την Σαπφώ ημίγυμνη να στέκεται δίπλα σε βραχώδη προεξοχή και να είναι καταφανώς λυπημένη.

ἐννέα τὰς Mούσας φασίν τινες· ὡς ὀλιγώρως·
ἠνίδε καὶ Σαπφὼ Λεσβόθεν ἡ δεκάτη. (Παλατινή Ἀνθολογία, 9.506)

Ἀπόδοσις
Κάποιοι λένε πως εννέα είναι οι Μούσες —τι αστόχαστα!
Ιδού η δεκάτη: η Σαπφώ από τη Λέσβο.

Σαν Άτλας σήκωσα στους ώμους μου το βάρος του κόσμου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φίλοι Γιάννη Σκαρίμπα και το Ίδρυμα ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ – Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της σειράς «Δύο Αιώνες Ελληνικής Ποίησης» Σαν Άτλας σήκωσα στους ώμους μου το βάρος του κόσμου Ο ποιητής Γιάννης Σκαρίμπας (1893-1984) Επιμέλεια - ανθολόγηση Στέφανος Γιονάς Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025, ώρα 19:00 Συνεδριακή Αίθουσα Δήμου Χαλκιδέων Αβάντων 50 (1ος όροφος) Χαλκίδα Ομιλητές: Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Φιλόλογος-Ποιήτρια Κωνσταντίνος Κλ. Μπαϊρακτάρης, Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλοι Γιάννη Σκαρίμπα Συμεών Σταμπουλού, Θεωρητικός λογοτεχνίας Θα ακολουθήσει συζήτηση Την εκδήλωση πλαισιώνει ο

Το βάζο

Αποκαλείται ο Βασιλιάς των Ελληνικών Αγγείων και όλης της αρχαιότητας: το Αγγείο του Φρανσουά, ένας γιγάντιος αττικός κρατήρας που δημιουργήθηκε γύρω στο 565 π.Χ., ανακαλύφθηκε από τον Αλεσάντρο Φρανσουά τον δέκατο ένατο αιώνα (περίπου 1845) σε έναν ετρουσκικό τάφο στο Κιούζι, προφανώς ανήκε σε μια πριγκιπική οικογένεια.

Είναι μια εικόνα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Φλωρεντίας, ένα έργο που θεωρείται εξαιρετικό ακόμη και στην αρχαιότητα, και υπογράφεται από τον ζωγράφο Κλειτία μαζί με τον δημιουργό του υλικού, τον κεραμέα Εργότιμο. Δεν βρέθηκε άθικτο και αναστηλώθηκε μετά την ανακάλυψή του. Το 1900, θρυμματίστηκε από έναν επιστάτη σε μια έκρηξη οργής και ως εκ τούτου υποβλήθηκε σε μια περαιτέρω, περίπλοκη αποκατάσταση, έχοντας το σπάσει σε πάνω από 600 κομμάτια.

Η διακόσμηση είναι ουσιαστικά ένα είδος εγκυκλοπαίδειας ελληνικών μύθων, με 270 μορφές και 131 επιγραφές λεζάντας, σε εννέα μητρώα και έξι εικονογραφημένα πάνελ.

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ, της Αικ.Γ.Δασκαλοπούλου

Εισαγωγή

Το ερώτημα για το τι συμβαίνει μετά τον θάνατο συνοδεύει τον άνθρωπο από τότε που αυτός άρχισε να σκέφτεται. Ο ελληνικός κόσμος, από τα προϊστορικά χρόνια έως την ελληνιστική εποχή, διεμόρφωσε πλήθος αντιλήψεων, άλλοτε μυθικών και άλλοτε φιλοσοφικών, που άλλοτε παρηγορούσαν και άλλοτε τρόμαζαν.

Οι ιδέες αυτές δεν ήταν στατικές, εξελίχθηκαν μαζί με τις κοινωνίες, τις θρησκείες, τις πόλεις, αλλά και με τα πρώτα βήματα της φιλοσοφίας.

Προϊστορικά χρόνια στην Ελλάδα

Πάπας Λέων Γ ́, θύμα δολοφονίας

Χειρόγραφο: Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας, BnF, ms. 2813, f.95v Παρίσι, περίπου 1375-1380 Στην εικόνα του folio 95v του γαλλικού χειρόγραφου BnF 2813 είναι ο Πάπας Λέων Γ ́, θύμα δολοφονίας που διαπράχθηκε από τους εχθρούς του. Αυτή η σκηνή απεικονίζει ένα δραματικό επεισόδιο που έλαβε χώρα το 799, πριν τη στέψη του Καρλομάγνου. Ο Λέων Γ ́, Πάπας από το 795 έως το 816, δέχτηκε επίθεση στη Ρώμη από μέλη της αριστοκρατίας που αντιτίθενται στην εξουσία του. Το πιο διάσημο επεισόδιο είναι αυτό της επίθεσης της 25ης Απριλίου 799, όπου οι εχθροί του προσπάθησαν να τον τυφλώσουν και να του κόψουν τη γλώσσα για να τον εμποδίσουν να κυβερνά και να μιλάει. Σώθηκε από θαύμα, σύμφωνα με

Γεωργίου Ασπρέα «Ο Μαύρος Καβαλάρης»

Ιωάννης Βελισσαρίου (Πλοέστι 26 Νοεμβρίου 1861 – Ονιάρ Μαχαλά 13 Ιουλίου 1913).

Στις 26 Νοεμβρίου 1861 γεννήθηκε στο Πλοέστι ο Κυμαίος Ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων Ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσαρίου. Για τη σημερινή ημέρα παραθέτω ένα αφιέρωμα που αφορά το θεατρικό έργο του Γεωργίου Ασπρέα «Ο Μαύρος Καβαλάρης»: 12. Η ηρωική πορεία του Βελισσαρίου και του Τάγματός του στους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς και ο ηρωικός θάνατος του «Μαύρου Καβαλάρη» στο ύψωμα 1378 έγινε θεατρικό έργο από τον στενό του φίλο (και ίσως «γείτονά» του στην Αθήνα…), συγγραφέα και δημοσιογράφο Γεώργιο Κ. Ασπρέα. Το θεατρικό έργο του Γ. Ασπρέα «Ο Μαύρος Καβαλάρης» ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο της ΑΛΑΜΠΡΑΣ την 18η Αύγουστου 1915, με μεγάλη επιτυχία και συγκίνηση εκ μέρους των θεατών. Σε όλες σχεδόν τις μεγάλες

ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΒΕΖΟΥΒΙΟΥ

 Το 1858 μετά η έκρηξη του Βεζούβιου ήταν τόσο ισχυρή και η λάβα τόση πολυ που γέμισε το  «Fosso Grande» μεγάλο  αδιάβατο γαράγγι έγινε πλέον διαβατό με τα πόδια.Κάθε βράδυ μετά την έκρηξη οι κάτοικοι των πλαγιών του Βεζούβιου άκουγαν δυνατή  κραυγή τόσο γοερή  που  ανατρίχιζαν.Πήγαν στο σημείο αυτό αλλά δεν βρήκαν τιποτα.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

Σοφία Δημητριαδου Κοκκίνου

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

ΙΛΙΑΔΑ

Μετά το θάνατο του Αχιλλέα, η Θέτις πρόσφερε στους Αχαιούς τα περίφημα όπλα του γιου της που είχε φτιάξει ο Ήφαιστος, με τον όρο να τα πάρει ο "άριστος ανδρών"

Από όλους τους ήρωες, μόνο δύο τόλμησαν να προβάλλουν τον εαυτό τους, σαν τον καλύτερο. Ο Αίας ,καθώς ήταν ο πιο δυνατός και ψυχωμένος μετά τον Αχιλλέα, και ο Οδυσσέας καθώς με την εξυπνάδα του

ΚΗΡΥΚΕΣ

ΚΗΡΥΚΕΣ

Οι κήρυκες ήταν πρόσωπα σεβαστά και απαραβίαστα.

Όπως οι Ολύμπιοι είχαν κήρυκα τον Ερμή, έτσι και οι θνητοί είχαν ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους τους κήρυκές τους.

Γενάρχης τους ήταν ο Κήρυξ, γιος του Ερμή και της Αγλαύρου, κόρης του Κέκροπα.

Έμβλημά τους ήταν το κηρύκειο . Σύμφωνα με την παράδοση , ο Ερμής καθώς περπατούσε, είδε δυο φίδια που μάλωναν. Με το ραβδί που κρατούσε προσπάθησε να τα χωρίσει. Τα φίδια τυλίχτηκαν γύρω του συμφιλιομένα, και η ράβδος που ήταν από ξύλο ελιάς, έγινε σύμβολο ομόνοιας .

Στην Ιλιάδα (Δ,192) οι κήρυκες επονομάζονταν "θείοι" και "διίφιλοι" καθώς είχαν προστάτη τους όχι μόνο τον Ερμή αλλά και τον Δία.

Είναι αυτοί που με δυνατή και μελωδική φωνή, προσκαλούσαν τους άνδρες στη μάχη "πόλεμόνδε"

Γνωστοί ομηρικοί κήρυκες ήταν ο Επιός του Αγαμέμνονα, ο Στέντωρ (στεντόρεια φωνή) του Νέστορα, ο Ιδαίος του Πρίαμου και ο Μέδων του Οδυσσέα.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες ο κήρυκας έδινε το το σύνθημα της έναρξης του τέλους αγώνων.

Irish folk music : Father O'Flynn / Irish washerwoman / From the new cou...

Τζακ Λόντον (Jack London 12 Γενάρη 1876 – 22 Νοέμβρη 1916).

Ο Τζακ Λόντον (1876-1916) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και σοσιαλιστής ακτιβιστής,

Γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1876. Εγκαταλείφθηκε από τον πατέρα του και μεγάλωσε με τη μητέρα του και τον πατριό του, από τον οποίο πήρε το επώνυμο Λόντον. Άφησε το σχολείο στα 14 για να εργαστεί.Το 1897, πήγε στην Αλάσκα για να αναζητήσει χρυσό, εμπειρία που αργότερα αποτέλεσε πηγή για τα έργα του. Υπηρέτησε ως πολεμικός ανταποκριτής στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο (1904) και κάλυψε τον σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906. Έγινε διεθνώς γνωστός για τα μυθιστορήματά του, πολλά από τα οποία πραγματεύονταν θέματα όπως η φύση, ο αγώνας για επιβίωση και ο σοσιαλισμός (π.χ., "The Iron Heel"). Ήταν πρωτοπόρος στην εμπορική μυθιστοριογραφία, γράφοντας πολλά έργα για λαϊκά περιοδικά.Πέθανε το 1916, σε ηλικία 40 ετών, πιθανότατα από ουραιμία, αν και έχουν αναφερθεί και εκδοχές αυτοκτονίας. 

«Σιδερένια Φτέρνα»Τα έργα του έχουν τεράστια απήχηση και εμπορική επιτυχία ενώ το βιβλίο

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΟ -THERE IS NO EVIL

Υπόθεση: Τέσσερις ιστορίες με κοινό θεματικό άξονα τη θανατική ποινή στο σύγχρονο Ιράν αποκαλύπτουν τα αδυσώπητα ηθικά διλήμματα και τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα σε ένα καθεστώς ανελευθερίας. Το 24ωρο ενός μεσήλικα άντρα με την οικογένειά του μέχρι να ξαναπιάσει δουλειά. Η κρίσιμη νύχτα ενός αποφασισμένου στρατιώτη. Η τριήμερη άδεια ενός άλλου για να επισκεφθεί την αρραβωνιστικιά του που έχει γενέθλια.

Μενέλαος Λουντέμης και Κώστας Βάρναλης

Ήταν κάπου στις αρχές του 1956, όταν ο συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης έχοντας ήδη περάσει οχτώ
χρόνια στην εξορία για τις αριστερές του ιδέες, μεταφέρεται στην Αθήνα για να δικαστεί. Κατηγορείται για εσχάτη προδοσία, που επισύρει την ποινή του θανάτου, για όσα γράφει στο βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και συγκεκριμένα στο διήγημα «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό». Η δίκη, όπως γίνεται κατανοητό, είναι πολύ σημαντική καθώς εκείνο που επιχειρείται να χειραγωγηθεί με τις κατηγορίες και το υπό κατηγορία πρόσωπο είναι το  πνεύμα ελεύθερων συνειδήσεων, σε συνθήκες πραγματικής βίας σε βάρος των προοδευτικών πολιτών από το κράτος της μετεμφυλιακής δεξιάς. Ανάμεσα στους μάρτυρες υπεράσπισης ο Κώστας Βάρναλης, ο κομμουνιστής ποιητής που προσέρχεται υπέρ του αγωνιστή συγγραφέα, δύο πρόσωπα δηλαδή, που ήταν εκείνα που πρωτοπόρησαν μετατρέποντας την υψηλή αισθητική σε όπλο της αριστεράς. Ο Βάρναλης είναι στο έδρανο του μάρτυρα και γίνεται ο

Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο σπίτι του Σκαρίμπα

"Την πρώτη φορά που πήγα στην Χαλκίδα για τον Σκαρίμπα, έψαχνα μιαν ώρα να βρω το σπίτι του. Στο τέλος απευθύνθηκα στο ταχυδρομείο, όπου, επίσης, δεν τον ήξεραν. Μα ξαφνικά ένας υπάλληλος πετάχτηκε από το βάθος του γραφείου: βρ' εσείς, τον μπάρμπα-Γιάννη ζητάει! Το σπίτι δίπατο. Ανέβηκα στο πάνω πάτωμα. Μια μεγάλη ταράτσα και το μικρό διαμέρισμα του Σκαρίμπα, με θέα προς την πόλη. Η πόρτα ανοιχτή. Ο Σκαρίμπας, όπως πάντα, καθότανε διπλοπόδι στο ντιβανάκι του. Του είπα ότι μου αρέσει ο μαχαλάς του και τον ρώτησα πότε αγόρασε το σπίτι. Αμέσως ξέσπασε. Θα ήτο σκάνδαλον! - μου απάντησε - δεν έχω σπίτι. Μένω με ενοίκιο. Και λίγο αργότερα, προσέθεσε: μισώ την ιδιοκτησία. Τι με πέρασες... Σεφέρη;" - Ηλίας Πετρόπουλος - 📷: Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο σπίτι του Σκαρίμπα. Η φωτογραφία από το χέρι του σπουδαίου μελετητή του ρεμπέτικου Παναγιώτη Κουνάδη, Χαλκίδα (1972)

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Η αγαπημένη της γιαγιάς είναι ζωγραφικό έργο του Γεώργιου Ιακωβίδη.

Η αγαπημένη της γιαγιάς
Η αγαπημένη της γιαγιάς είναι λάδι σε μουσαμά διαστάσεων 79 × 61 εκ. Βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη και αγοράστηκε από αυτή το 1996 σε δημοπρασία του Οίκου Christie' s, στις 9 Δεκεμβρίου στην Αθήνα . Ταυτίζεται από τους μελετητές με το έργο που έχει τον τίτλο Με τη γιαγιά, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σημειωματάριο του καλλιτέχνη. Είχε εκτεθεί στην Ετήσια Έκθεση του Μονάχου στο Glaspalast 1893. και του απονεμήθηκε β΄χρυσό βραβείο. Συχνά στην ελληνική βιβλιογραφια αναφέρεται ως σκηνή παιδικού βίου ^[1] Ο πίνακας έχει υπογραφή αλλά όχι χρονολογία. Από ιστορικά στοιχεία και τεχνοτροπικά στοιχεία πρέπει να φιλοτεχνήθηκε περί τις αρχές του 1890. Το έργο απεικονίζει μια γιαγιά, η οποία καθισμένη σ΄ένα τραπέζι , έχει στα γόνατά της το μικρό της εγγόνι. Μπροστά της κρατάει ένα μεγάλο πιάτο, από το οποίο το παιδί προσπαθεί να πάρει φρούτα. Η σκηνή τοποθετείται σε ένα δωμάτι λουσμένο με φως Το παιχνίδι φωτός και σκιάς τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ηλικιωμένης γυναίκας και τα χέρια της . Το πρόσωπο του παιδιού λάμπει ολόκληρο από το άπλετο φως του δωματίου. Το λαμπερό κόκκινο στα κεράσια και στις κάλτσες της μικρής δίνουν μια χρωματική νότα

 

Γεώργιος Ιακωβίδης,“Παιδική Συμφωνία”

Το έργο «Παιδική Συμφωνία» (1896 – Λάδι σε μουσαμά, 95×130 εκ.) είχε πωληθεί στο εξωτερικό και επαναπατρίστηκε χάρη στον συλλέκτη Χρήστο Ζιώγα, ο οποίος το αγόρασε σε δημοπρασία στους Sotheby’s.

Ο πίνακας σχετίζεται με το λίγο μεταγενέστερο και διάσημο έργο του Ιακωβίδη «Παιδική συναυλία» (1900) που βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη

1896

Στον πίνακα το θέμα αποδίδει στην πραγματικότητα ένα παιδικό αστείο, μία μικρή αταξία, «σκηνοθετημένη» αριστουργηματικά από τον ζωγράφο» με την ομάδα των παιδιών να παίζουν μουσική και τη γιαγιά να κλείνει τα αυτιά, ενοχλημένη από τις… κακοφωνίες

 

1900

Παιδική συναυλία - Ιακωβίδης Γεώργιος

Η «Παιδική συναυλία» είναι ένα από τα πιο τολμηρά έργα του Ιακωβίδη από την άποψη της τεχνικής και του φωτισμού. Η χαρούμενη σκηνή έχει τοποθετηθεί στο ολοφώτεινο δωμάτιο ενός βαυαρικού χωριάτικου σπιτιού, που φωτίζεται από δύο παράθυρα, ένα αριστερά και ένα στο κέντρο. Τα παράθυρα αυτά φωτίζουν

Οι βρικόλακες επιστρέφουν | του Μάνου Χατζηδάκι

Πριν από 25 χρόνια, στις 22 Φεβρουαρίου του 1993, ο Μάνος Χατζιδάκις ανέβαινε για τελευταία φορά στο πόντιουμ για να κατηχήσει. Διευθύνοντας, όχι ως μαέστρος -έννοια που απεχθανόταν- την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Το μουσικό παιδί του, στο οποίο αφιέρωσε σχεδόν αποκλειστικά τα πέντε τελευταία χρόνια της ζωής του. Με τους αριστείς των Ελλήνων μουσικών. «Όχι μουσικούς δημοσίους υπαλλήλους με

Το Πληγωμένο Τραπέζι

Το Πληγωμένο Τραπέζι (La mesa herida στα ισπανικά) είναι ένας πίνακας με λάδι της Μεξικανής καλλιτέχνιδας Φρίντα Κάλο. Αν και χάθηκε το 1955, τρεις φωτογραφίες αυτού του πίνακα τραβήχτηκαν μεταξύ 1940 και 1944.Ο πίνακας εκτέθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1940 στην Διεθνή Έκθεση

«Εκδικητής άγγελος»

Το χεράκι της αδελφής μου πιο παγωμένο στον φόβο από το δικό μου που το έσφιγγε σπασμωδικά. Με το άλλο με είχε αγκαλιάσει, σκεπάζοντας τις μελανιές και τα σημάδια από το κορμάκι μου. Η αναπνοή μου σπασμωδική έβγαινε όλο και πιο δύσκολα. Πνιγμένη στο αίμα που έσταζε από το στόμα, την μύτη και τα αυτιά μου. Αποτέλεσμα από το δυνατό κτύπημα όταν με πέταξε στον τοίχο με τις χερούκλες του.

«Έλα προσπάθησε αδελφούλη μου, μη φοβάσαι, έφυγε και βοήθησε με να σε βοηθήσω. Να φύγουμε από

Βιογράφει και εργογράφει ο Δ.Α. - « Ελύμνιος »

WHO IS WHO… Βιογράφει και εργογράφει ο Δ.Α. - « Ελύμνιος » Είναι συχνές οι φορές που θιασώτες του facebook, εκλεκτοί φιλαναγνώστες, αιτηματίες φιλίας ( εκτός βέβαια των συμπατριωτών

Ελυμνίων, φίλων, γνωστών - και μη εξαιρετέων...), είναι φορές που οι ευγενώς αιτούντες αυτοί, επιθυμούν ( κι΄ευλόγως αναζητούν ) να γνωρίζουν, κάποια γενικότερα βιοεργογραφικά στοιχεία του γράφοντος. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου της ιστορικού κ. Παναγιώτας Περήφανου - βιβλίο Μονογραφίας του άλλοτε « διαβόητου! » Κώστα Καραγιώργη - ( έρευνα που από κοινού συν-εκπονήσαμε ) - αντιγράφω σήμερα το « who is who » ( « ποιός είναι ποιός » ) του Δ.Α. - « Ελύμνιου », όπως δημοσιεύεται στην εσώφυλλη πτέρυγα ( « αυτί » ) του οπισθοφύλλου του αναφερομένου βιβλίου. Όσο για την φωτό που « αποθανάτισε » ο φακός του Ηλία Πετρίδη...σήμερα έχει υποστεί την δεκάχρονη από τότε φθορά που επέβαλε - όχι ο νόμος του Μέρφι - αλλά που μοιραία επέτασσε το « Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ! »... Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »: Σύντομο βιογραφικό Γεννήθηκε στη Λίμνη της Εύβοιας το 1947. Γόνος ναυτικής οικογένειας, σπούδασε

Το Αρχιπέλαγος στις φλόγες

Το Αρχιπέλαγος στις φλόγες (γαλλικά: L’Archipel en feu). Κυκλοφόρησε στα Ελληνικά με τους τίτλους «Το Αιγαίο στις φλόγες» και «Οι Πειραταί του Αιγαίου». Είναι μυθιστόρημα περιπέτειας του Γάλλου συγγραφέα Ιούλιου Βερν που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης. Γράφτηκε το 1884 και εστιάζει στο έτος 1827, κατά τη διάρκεια του ελληνικού πολέμου της Ανεξαρτησίας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο του Pierre Jules Hetzel (1814 – 1886).Τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο διαδραματίζονται το 1827, την εποχή της ναυμαχίας του Ναβαρίνου, η οποία έγειρε την πλάστιγγα προς την πλευρά της ανεξαρτησίας του νεοελληνικού κράτους από την οθωμανική αυτοκρατορία. Η λέξη "Αρχιπέλαγος" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως ονομασία του Αιγαίου Πελάγους και αυτό ακριβώς εννοούσε ο Βερν, όπως και κάθε άλλος σύγχρονος του.

Πλοκή
Μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της Ελληνικής Επανάστασης (1821 – 1829), για την οποία ο συγγραφέας παραθέτει αρκετές και απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, εξελίσσεται μία ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο νέους. Η κοπέλα ονομάζεται Χατζίνα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΑΛΕΙΦΟΣ | ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ |

«Οι άνθρωποι φεύγουν, οι ήρωες ξεβάφονται και η αυλαία περιμένει κόκκινη. Να ξανανοίξει». Ο αγαπημένος ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός διαβάζει τέσσερα κείμενα ποιητικής πρόζας από το βιβλίο του, «Συμπληγάδες γενεθλίων», που αποτελεί την πρώτη συγγραφική του απόπειρα. Το έργο αποτελείται από εξήντα πέντε αντίστοιχα κείμενα, που έγραψε ο Δηµήτρης Καταλειφός –τα περισσότερα µέσα στον εγκλεισµό λόγω της πανδηµίας– από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τις 21 Μαΐου 2020, παραµονή των γενεθλίων του – εξ ου και ο τίλος: «Συμπληγάδες γενεθλίων». Οι «Συµπληγάδες γενεθλίων» περιλαμβάνουν εξήντα πέντε σύντοµα κείµενα ποιητικής πρόζας, που έγραψε ο Δημήτρης

Docfest 2025- 19o Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ | FRANZ KAFKA ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ | Full Audiobook | Ηχητικό Βιβλίο

Φράντς Κάφκα

Τσέχος εβραϊκής καταγωγής που έγραψε στα γερμανικά, είναι από τους σημαντικότερους συγγραφείς. Το έργο του, αγχώδες και εφιαλτικό, έχει ως επίκεντρο το παγιδευμένο άτομο που προσπαθεί μάταια να βρει διέξοδο και λύτρωση.

Για το έργο του Κάφκα έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες. Άλλοι το ερμηνεύουν μεταφυσικά ή θρησκευτικά με βάση την απουσία και την αναζήτηση του Θεού. Άλλοι ψυχολογικά με βάση την ανασφάλεια, την ασυνεννοησία ή το πλέγμα ενοχής. Άλλοι κοινωνιολογικά με βάση τη μοναξιά και την αλλοτρίωση του ανθρώπου μέσα στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας ή της τεχνοκρατίας.

Γενικά το έργο του Κάφκα εκφράζει τη μοίρα του ανθρώπου που βρίσκεται σε διάσταση με τον κόσμο που τον περιβάλλει, με την παράλογη λογική του και με τις μορφές εξουσίας που κυριαρχούν (Θεός, πατέρας, νόμος, διευθυντής, γραφειοκρατία) και που αξιώνουν απόλυτη υποταγή συντρίβοντας την ατομικότητα.

Γνωστότερα έργα του: Η Δίκη, Η Μεταμόρφωση, Η αποικία των τιμωρημένων, O Πύργος κ.ά.

 

Πηγή: Βιβλίο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ' Λυκείου

Φράντς Κάφκα

“Δεν έχει κάθε παιδί την αντοχή και την δύναμη να συνεχίσει να ψάχνει μέχρι να φτάσει στην καλοσύνη που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια.”

Μια συγκινητική Ιστορία με τον Φράντς Κάφκα έρχεται να μας δώσει ένα μάθημα ζωής! Ο Φραντς Κάφκα λοιπόν που δεν ήταν παντρεμένος και δεν είχε αποκτήσει παιδιά, περπατούσε σε ένα πάρκο στο Βερολίνο. Εκεί συνάντησε ένα κορίτσι που έκλαιγε επειδή είχε χάσει την αγαπημένη του κούκλα.