Μάνος Χατζιδάκις • Η Εποχή Της Μελισσάνθης [1980]

div>
Σημείωμα Στον Δίσκο: Για την Εποχή της Μελισσάνθης στην μητέρα μου στην ιερή της μνήμη Μ.Χ. Μια πρώτη ανάγνωση Λίγο μετά τον πόλεμο είδα σε μια εφημερίδα κίτρινη την θυμάμαι, σαν όλες τις εφημερίδες μια είδηση, χαμένη μέσα στις πολλές, απ ́ την κατεστραμμένη Γερμανία. Έλεγε για μια γυναίκα που ο πόλεμος της είχε

ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΤΗ ΦΟΡΑ» — Joan Baez

ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΤΗ ΦΟΡΑ» — Joan Baez, 84 ετών, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ BOB DYLAN σε μια Τελική Παράσταση που Καταστρέφει Ψυχές που Αφήνει τον Κόσμο Σε Δάκρυα ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: https://flowchampion.info/.../note-joan-baez-returns... Ο κόσμος έμεινε ακίνητος χθες το βράδυ καθώς η Joan Baez, στα 84 της, ανέβηκε στη σκηνή δίπλα στον Bob Dylan για μια επανένωση

ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γράφει ο Κώστας Μπαιρακτάρης

Σε μιά φτωχογειτονιά του Άγιου της Β. Εύβοιας γεννιέται πρίν 70 χρόνια ένα αδύναμο αγοράκι, οΤάσος, γόνος των

Παπαποστολαίων. Το πρώτο σπίθισμα της ματιάς του αντίκρυσε έναν Κόσμο μίζερο, σκυνθρωπό, ταλαιπωρημένο μόνιμα, μα ποτέ απελπισμένο. Η οικογενειακή ανέχεια, από τα μικράτα του, τον ρίχνει στον αγώνα για το τίμιο ξεροκόμματα, ποτισμένο με καυτό ιδρώτα, και δάκρυα, κάνοντας σκληρές,

απάνθρωπες δουλειές, εξουθενωτικές και για άντρα ακόμη. Ανέλπιστα η σκληρή ζωή του γίνεται πιό μαύρη όταν οι ορδές των βαρβάρων καταλαμβάνουν τη φιλήσυχη χώρα μας. Η καρδιά του σφίγγεται δεν μπορεί ν’ανεχτεί την Καταφρόνια. Το κάλεσμα της Ελλάδας του δείχνει το δρόμο της αξιοπρέπειας παίρνει το χέρι της και το κρατά σφιχτά. Είναι «αχνούδιαστο παλικάρι», μόλις 16 χρονών...
«Θέλω να φύγω, μες στον κόσμο δεν αντέχω ν’ανέβω θέλω στην
ψηλότερη κορφή ν’ακούω τη νύχτα το περπάτημα των άστρων», διατείνεται στο ποίημά του «Θ’ανέβω στο βουνό». Μα απ αυτή την Ολύμπεια κορυφή. του Χρέους βάλθηκαν να τον κατακρημνήσουν κείνοι που ‘χαν τον κατακτητή φίλο και προστάτη τους. Πόση πικρία, αλήθεια. κρύβουν τα λόγια του στον «Πλοκό Τελέθρη» του: «Τι μίσος και εκδίκηση μετά τη λευτερά (έτσι για το ευχαριστώ) απο χωριανούς μου και το επίσημο κράτος! Ξύλο, φυλακή. εξορια.... Τρία χρόνια σ-τα κολαστήρια της Μακρόνησου μαζί με σύμπασα την οραμστίστρκι ελληνική διανόηση. Το τέλος της εξορας του, δε
σήμαινε και ήρεμη ζωή. Η παραμονή του στο χωριό αφόρητη απο τους εξειιτεΜσμούς στην κόρη του

...« ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΓΙΑΝΝΟΥΣ ΤΑ ΠΑΘΗ! »...

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Για της « Φραγκογιαννούς τα πάθη...» στιχούργησε ο μακαρίτης Μάνος Ελευθερίου...αλλά για την περίπτωση του σημερινού μου δημοσιεύματος εγώ θα το μετατρέψω...για της « Φραγκογιαννούς την άκρη...» - ακριβώς εννοώντας να ΄βρω άκρη στην καταγωγή και προέλευση τούτης της συζυγικής της επωνυμίας - « Φραγκογιαννού ». Άλλωστε Χριστούγεννα έρχονται κι΄ο κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης επανέρχεται εσαεί εύστοχος και επίκαιρος, παρ΄ότι - εκ των κορυφαίων διήγημάτων - η « Φόνισσα » - δεν είναι Χριστουγεννιάτικο...

Ο Τάσος (Αναστάσιος-Παντελεήμων) Λειβαδίτης, (Αθήνα, 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής.

Ennio Morricone - Here's to You - Sacco e Vanzetti (1971)

Ο Sacco εργαζόταν σε εργοστάσιο παπουτσιών στη Μασαχουσέτη. Είχε οικογένεια, εργαζόταν 6 μέρες τη βδομάδα, δέκα ώρες ημερησίως. Αλλά συμμετείχε, επίσης, στις εργατικές διαδηλώσεις της εποχής με τις οποίες οι εργαζόμενοι απαιτούσαν καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας. Και ήταν λόγω αυτών των δραστηριοτήτων που συνελήφθη το 1916. Ο Vanzetti έκανε πολλές και διαφορετικές δουλειές. Το 1916 ηγήθηκε μιας απεργίας σ’ ένα εργοστάσιο σχοινιών. Αργότερα, εργάστηκε για τον εαυτόν του, ως πωλητής ψαριών. Και ήταν αυτό το χρόνο που συναντήθηκαν και έγιναν μέλη μιας ιταλο-αμερικανικής αναρχικής ομάδας, όλα τα μέλη της οποίας διέφυγαν στο Μεξικό για ν’ αποφύγουν τη στρατολόγηση. Οι δύο τους ήσαν, επίσης, δραστήριοι αντιμιλιταριστές. Το 1920 συνελήφθηκαν για τις πολιτικές και συνδικαλιστικές τους δραστηριότητες, ακόμα κι αν δεν υπήρχε «φάκελος» εις βάρος τους. Προκειμένου να σιγήσουν, τους φορτώθηκε η δολοφονία ενός φρουρού ασφαλείας. Κατόπιν, το 1927, δολοφονήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Ήταν ακριβώς δύο ακόμα από τα χιλιάδες ενεργά στελέχη των συνδικάτων και των επαναστατών που «εξαφανίστηκαν» εκείνη την εποχή στη «χώρα της ελευθερίας». Σ’ αυτούς, στους αγώνες τους, πηγαίνουν οι σκέψεις μας. Σ’ αυτούς αφιερώνουμε τους αγώνες μας σήμερα για τις ίδιες αξίες και δικαιώματα, ενάντια στην καταστολή και την ποινή του θανάτου.

Το Ξυπόλητο τάγμα

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σ’ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.
Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.
Μια άλλη πλευρά της αντίστασης, μέσα από την ηρωική δράση μιας ομάδας ορφανών παιδιών στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής,
Mε το ξυπόλητο Tάγμα, ο Γκρεγκ Tάλλας, μας έδωσε την ατμόσφαιρα της μαύρης απελπισίας που ζούσε η θεσσαλονίκη την εποχή του '40.
Έτσι η ταινία του γίνεται ένα ντοκουμέντο της Nαζιστικής τρομοκρατίας και μία μαρτυρία συγκλονιστική.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΓΚΟΣ (ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ)

Ο ρεμπέτης και συνθέτης ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΓΚΟΣ (ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ) στη γύρα με τις κόρες του, ως συνοδοί του λόγω της απώλειας όρασης , για το μεροκάματο, τη δεκαετία του '50.

Όταν η Ευρώπη ονειρεύτηκε την Αυλίδα

Vue perspective du Port d’Aulide

Jacques-Simon Chéreau, Παρίσι, ~1780
Ο δεύτερος πίνακας της έκθεσης ένα ταξίδι στην Αυλίδα των μύθων και των ονείρων.
Μέσα από το φως και την προοπτική του Chéreau, η σελίδα ΄΄Αυλίδα!

Η γλύκα που χορεύει στο φθινόπωρο

 

Η γλύκα που χορεύει στο φθινόπωρο....μια καλημέρα γλυκιά σαν γλυκό του κουταλιού..

Το πρωί μπαίνει σιγά σιγά,
και η κουζίνα μοιάζει με καμβά.
Το βάζο με γλυκό κυδώνι στέκει εκεί,
και το σιρόπι του ρέει σαν χρυσό φως,

Ένα «παράθυρο» στην Αυλίδα του 18ου αιώνα.

Kouzia Katsioula

Η φανταστική θέα του λιμανιού στο Βαθύ Αυλίδας μέσα από το Zograscope μας ταξιδεύει.

Τίτλος έργου

Vue perspective du Port d’Aulide, en la Béotie, vis-à-vis l’Isle d’Eubée qu’on appelle maintenant Négrepont

Χαράκτης/Εκδότης: Jacques-Simon Chéreau, Παρίσι

Οδυσσέας Ελύτης

Το πραγματικό όνομα του Οδυσσέα Ελύτη ήταν Οδυσσέας Αλεπουδέλης. Αν και προερχόταν από μια ευκατάστατη οικογένεια, αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει το επώνυμο του για να αποφύγει οποιοδήποτε είδος ευνοιοκρατίας και να προστατεύσει την ιδιωτική του ζωή. Επέλεξε το ψευδώνυμο Ελύτης, που παραπέμπει στο ελληνικό τοπίο, τη θάλασσα και τα νησιά, τρία στοιχεία που συνέθεταν τη βάση της

Casamicciola. Magna Grecia Hellenic Fest tra danza, musica, teatro e let...

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κυρία Pìrra της Αρχαίας Πυθικούσας, αναφέρεται στους αιώνιους δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Μεγάλης Ελλάδας και συγκεκριμένα μεταξύ της Χαλκίδας, Κύμης Ευβοίας με τις Πυθικούσες.