Ο Κωλέττης και η «Μεγάλη Ιδέα»

Κείμενο: Γιάννης Σκαρίμπας

[…] «Παράλληλα, οι μεγαλοκαπεταναίοι της Επανάστασης κι οι τόποι (Γρίβας, Κριεζώτης, Μάνη,

Ναύπλιο κι άλλοι πολλοί) ύψωναν κάθε τόσο μπαϊράκια. Σύγκαιρα, και το ψωμί ήταν γκίτικο και δεν έφτανε για όλους. Καταληστευόταν και ξαναπείναε ο λαός, οι μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές ψωμοζητιάνευαν στα σπίτια. Και οι «νεήλυδες» (Φαναριώτες και λοιποί) ήσαν γραμμένοι στο κατάστιχο του διαόλου… Είδαμε πριν τι πρόγκα πήρανε απ’ τον λαό και την εθνοσυνέλευση και πήραν οι πιο πολλοί των ομματίων τους…

Γιάννης Σπανός.

Γεννήθηκα στο Κιάτο Κορινθίας. Μεγάλωσα σε μια αγαπημένη οικογένεια. Ήμουν παράξενο παιδί.

Ασχολιόμουν με διαφορετικά πράγματα από τα υπόλοιπα παιδιά.

Δε μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Απεναντίας, το πιάνο της μεγαλύτερης μου αδελφής της Μαρίας με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά. Δεν ήμουν παιδί - θαύμα.

Είχα ένα ταλέντο, αλλά έπαιζα ατέλειωτες ώρες προκειμένου να βελτιώσω την τεχνική μου. Για περίπου δύο χρόνια υπερέβαλα εαυτόν, και κάποια στιγμή ο γιατρός μού είπε να σταματήσω να παίζω πιάνο διότι κινδυνεύω να πάθω αγκύλωση στα δάχτυλα. Για ένα χρόνο το απαρνήθηκα.

Ο πατέρας μου με έστειλε σε ωδείο στην Κόρινθο. Όλα πήραν ένα δρόμο από μόνα τους.

«Θέλω τα ώπα μου,» «Μαυρομαλλούσα κοπελιά,» «Σαν με κοιτάς,» «Ένα Καλοκαίρι,» «Μια αγάπη για το Καλοκαίρι,» «Πες πως μ' αντάμωσες μια νύχτα σ' ένα όνειρο,» «Ήρθες εψές στον ύπνο μου και

Τώρα που θα φύγεις

Ο Τάσος (Αναστάσιος-Παντελεήμων) Λειβαδίτης, (Αθήνα, 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής

Εδώ τελείωσα. Ώρα να φύγω. Όπως θα φύγετε κάποτε κι εσείς. Και τα φαντάσματα της ζωής μου θα μ' αναζητούν τώρα τρέχοντας μες στη νύχτα και τα φύλλα θα ριγούν και θα πέφτουν. Έτσι συνήθως έρχεται το Φθινόπωρο. Γι' αυτό σας λέω ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγη περισσότερη συμπόνοια μιας και δεν ήτανε ποτέ πραγματική. Τάσος Λειβαδίτης ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΩ Σαν σήμερα, το 1988, έφυγε από τη ζωή.